Μια εντελώς διαφορετική επιχειρησιακή τακτική των αστυνομικών δυνάμεων καταγράφηκε φέτος κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων στην μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Μια τακτική που καταφανώς δεν είχε ως στόχο την «πρόληψη επεισοδίων από ομάδες κουκουλοφόρων», αλλά αντίθετα να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα πως δεν πρόκειται να ξαναεπιτρέψει τις εκδηλώσεις μνήμης για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στην οδό Μεσολογγίου, στην καρδιά των ραγδαία «αναβαθμιζόμενων» Εξαρχείων.
Και για να το πετύχει αυτό έφτασε να χρησιμοποιήσει μέχρι και ψευδείς ισχυρισμούς σε επίσημη ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής για το τι συνέβη το βράδυ του Σαββάτου (6/12), αλλά και να μην στείλει ενισχύσεις από την Διεύθυνση Αστυνομικών Επιχειρήσεων στα δεκάδες «μπλόκα» των αγροτών για να κρατήσει ισχυρότατες δυνάμεις των ΜΑΤ στην Αθήνα.
Κάθε χρονιά μετά τα τραγικά γεγονότα του 2008, οι εκδηλώσεις μνήμης ολοκληρώνονταν με την πορεία να φτάνει στο σημείο της δολοφονίας από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, μέσω Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη. Οι αστυνομικές δυνάμεις ήτα πάντα «κοντά και σε ετοιμότητα», υπήρχαν δεν υπήρχαν παράλληλα επεισόδια, που τα τελευταία χρόνια δεν υπήρχαν, και όλα τελείωναν εκεί.
Φέτος όμως η ΓΑΔΑ αποφάσισε -προφανώς με άνωθεν εντολές- ότι «αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει», όπως μας μετάφερε πηγή μας. Και έτσι όταν η πορεία έφτασε στην Εμμανουήλ Μπενάκη βρήκε μπροστά της ισχυρό φραγμό από διμοιρίες ενώ ταυτόχρονα άρχισε από διάφορες πλευρές των αστυνομικών δυνάμεων η εκτόξευση βομβίδων κρότου λάμψης και χημικών, και οι μαζικές προσαγωγές. Τα βίντεο από την συγκεκριμένη χρονική στιγμή πολλά.
Και ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε με την ανακοίνωση που ακολούθησε από την ΓΑΔΑ και ανέφερε επί λέξει: «Κατά την ολοκλήρωση της απογευματινής πορείας και περί ώρα 20:05’, ομάδα περίπου 400 ατόμων, που έφερε καδρόνια και αντιασφυξιογόνες μάσκες, επιτέθηκε σφοδρά κατά διμοιριών αποκατάστασης τάξης στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Εμμανουήλ Μπενάκη».
Και στην συνέχεια βέβαια πρόσθεσαν και την παράγραφο μήνυμα περί «κανονικότητας που πρέπει» να επικρατεί: «Οι διμοιρίες είχαν αναπτυχθεί βάσει επιχειρησιακού σχεδιασμού, προκειμένου να αποτραπεί η κατευθυνόμενη μετακίνηση τους προς την περιοχή των Εξαρχείων και να διαφυλαχθεί η ομαλότητα και η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.
Οι αστυνομικές δυνάμεις, μετά την επίθεση που δέχθηκαν, έκαναν χρήση των απολύτως αναγκαίων μέσων για την αποκατάσταση της τάξης, προχωρώντας σε 15 συλλήψεις ατόμων που συμμετείχαν στην επίθεση. Η άμεση επιχειρησιακή ανταπόκριση οδήγησε στη διάχυση των επιτιθέμενων ομάδων και στην ταχεία επαναφορά της περιοχής στην κανονικότητα, χωρίς να σημειωθούν περαιτέρω επεισόδια».
Οι εκδηλώσεις για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, όπως και άλλες ανάλογες, διαταράσσουν πράγματι μια «κανονικότητα». Αλλά ποια κανονικότητα είναι αυτή; Η κανονικότητα ενός «κράτους Κορκονέα» ίσως; Ενός μηχανισμού εξουσίας που διακατέχεται από έπαρση, μισαλλοδοξία και αλαζονεία , συνδέοντας ασφυκτικά την πολιτική με την οικονομία; Γιατί, ναι, η «κανονικότητα» στα Εξάρχεια έχει και ένα πολύ ισχυρό οικονομικό παρασκήνιο.
Η Ιστορία έχει διδάξει πως κοινωνικές κινητοποίησες και εκδηλώσεις κατά της κρατικής αυθαιρεσίας σταματούν σταδιακά μόνο όταν πάψουν να υπάρχουν οι λόγοι που τις δημιουργούν αντανακλαστικά. Η βίαιη διακοπή τους, αργά ή γρήγορα επιφέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν οι μηχανισμοί εξουσίας.
Και στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα αυτό έχει εντελώς καινούργια και πιο έντονα χαρακτηριστικά.
Του Θάνου Σωτήρη
