Οι ικανοί πιλότοι, που προσεγγίζουν αεροδιαδρόμους, συνήθως δεν μπορούν να εντοπίσουν τα μικρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που καταπατούν τον εναέριο χώρο τους και δεν τα εντοπίζουν πραγματικά ποτέ, όταν αυτά είναι ακίνητα, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης μελέτης, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση “International Journal of Aviation, Aeronautics and Aerospace”, αναδεικνύουν την ολοένα αυξανόμενη απειλή στο χώρο των αερομεταφορών. Συγκεκριμένα, οι πιλότοι εντόπισαν έναν εναέριο εισβολέα σε μόνο 12 από τις 40 περιπτώσεις, ή στο 30% του συνόλου των περιπτώσεων. Όταν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος (drone) δεν κινείται, το έργο γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Μόνο τρία από 22 ακίνητα drones εντοπίστηκαν από τους πιλότους. Η ανίχνευση των drones έγινε σε αποστάσεις από περίπου 65 έως περίπου 709 μέτρα.
Ο δρ Ράιαν Γουάλας, αναπληρωτής καθηγητής αεροναυτικής επιστήμης στο Αεροναυτικό Πανεπιστήμιο Embry-Riddle, δήλωσε ότι οι επικίνδυνα κοντινές συναντήσεις των αεροσκαφών με τα drones είναι ένα όλο και πιο συχνό πρόβλημα και τα drones που αναφέρουν οι πιλότοι ότι βλέπουν είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς συνήθως αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη δεν γίνονται ορατά από αυτούς.
Ακόμη και στην ιδανική περίπτωση κατά την οποία εντοπίζεται το μη επανδρωμένο αεροσκάφος, η μέγιστη απόσταση εντοπισμού είναι περίπου τα 709 μέτρα, με αποτέλεσμα ο πιλότος να έχει στη διάθεσή του περίπου 21 δευτερόλεπτα για να αποφύγει τη σύγκρουση. Ο δρ Ματ Βάνς, αναπληρωτής καθηγητής αεροπορίας και διαστήματος στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, τονίζει ότι ο χρόνος αυτός είναι αρκετός, αν το drone βρίσκεται ακίνητο σε ένα σημείο, αλλά καθόλου επαρκής, αν αυτό κινείται προς της κατεύθυνση του αεροσκάφους.
“Η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη όταν και τα δύο κινούνται”, δήλωσε ο ίδιος και πρόσθεσε: “Τα μάτια μας προσαρμόζονται στην κίνηση. Όταν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος δεν κινείται, γίνεται τμήμα του τοπίου”.
Ο δρ Τζον Μ. Λόφι, αναπληρωτής καθηγητής αεροναυτικής και διαστήματος στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα τόνισε ότι η προσγείωση ενός επανδρωμένου αεροσκάφους είναι πολύ επικίνδυνη γιατί η ύπαρξη ενός drone μπορεί να πιάσει τον πιλότο απροετοίμαστο με αποτέλεσμα αυτός να έχει πολύ λίγο χρόνο για να αντιδράσει. “Το ύψος είναι πολύ μικρό για να το προσγειώσουν με ασφάλεια”, δήλωσε ο ίδιος.
Αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ υπάρχουν πάνω από 1,4 εκατομμύρια καταγεγραμμένα και πιθανότατα πολλά περισσότερα μη καταγεγραμμένα drones και ο πολλαπλασιασμός τους συνεχίζεται. Οι παρολίγον συγκρούσεις μεταξύ επανδρωμένων αεροσκαφών και drones αυξάνονται. Στις 21 Οκτωβρίου ένα επανδρωμένο αεροσκάφος που προσέγγιζε το διεθνές αεροδρόμιο της Βοστόνης Logan, ανέφερε πως είδε ένα drone σε ύψος μεγαλύτερο από αυτό που επιτρέπει ο κανονισμός της Ομοσπονδιακής Διοίκησης Αεροπορίας (ΟΔΑ).
Ενώ η ΟΔΑ “έχει κάνει βήματα για να εξασφαλίσει τον έλεγχο του εναέριου χώρου από επιδρομές drones”, γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης, “οι προσπάθειές τους έχουν αντιμετωπιστεί με μικτά αποτελέσματα”. Προς το παρόν δεν υπάρχει αξιόπιστη μέθοδος για την παρακολούθηση των drones εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το επόμενο ερευνητικό έργο της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας θα εξοπλίσει τα drones με ηλεκτρονική συσκευή (UAvionics Ping), η οποία θα χρησιμοποιεί την τεχνολογία ADS-B (αυτόματη εξαρτημένη επιτήρηση-εκπομπή), τεχολογία εντοπισμού αεροσκαφών. Η νέα μελέτη θα αξιολογήσει κατά πόσον η τεχνολογία αυτή βοηθά τους πιλότους να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τις συγκρούσεις με τα drones.
Από τον Ιανουάριο του 2020, ο Βανς σημείωσε ότι κανένα αεροσκάφος δεν θα επιτρέπεται να πετάει στον ελεγχόμενο εναέριο χώρο κοντά σε αεροδρόμια χωρίς τεχνολογία ανίχνευσης ADS-B, αλλά ο νόμος δεν επεκτείνεται στα μικρά μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Εάν όλα τα αεροσκάφη είχαν τέτοια τεχνολογία, οι πιλότοι θα είχαν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του γύρω χώρου, εξασφαλίζοντας, έτσι μεγαλύτερη ασφάλεια, είπε ο Βανς.
