Την ευθύνη για το μπαράζ επιθέσεων που σημειώθηκε σε τράπεζες και τοπικές οργανώσεις της ΝΔ σε διάφορες περιοχές της Αθήνας ανέλαβε, με ανακοίνωσή της σε σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, η οργάνωση «σύντροφοι/συντρόφισσες για την διάχυση των Εξαρχείων».
Συγκεκριμένα, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, αναφέρουν ότι επιτέθηκαν συντονισμένα με πέτρες και σφυριά στις τοπικές της Νέας Δημοκρατίας σε: Ζωγράφου, Άγο Ελευθέριο, Άνω Γλυφάδα, Ηλιούπολη, Μπραχάμι, Δάφνη και Άλιμο. Παράλληλα, αναφέρουν ότι πραγματοποίησαν επιθέσεις σε υποκαταστήματα τραπεζών και συγκεκριμένα στην Εθνική στο Χαλάνδρι, στην Εθνική στο Βύρωνα, στην Εθνική στον Άλιμο, στην Εθνική στη Γλυφάδα και στην Πειραιώς στην Κυψέλη.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της οργάνωσης «όσο οι νέοι διαχειριστές της εξουσίας, τα μιντιακά παπαγαλάκια τους, οι μπατσο-συνδικαλιστές μυρηκάζουν το αφήγημα του “άβατου των Εξαρχείων” και της “ανομίας”, εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε παρά έναν συμβολισμό της επιδίωξης για καθολική επιβολή του δόγματος “νόμος και τάξη”.
Περισσότεροι μπάτσοι, λιγότερα δικαιώματα, λιγότερες φωνές που θα διεκδικούν και θα φωνάζουν, εξαφάνιση οτιδήποτε και οποιουδήποτε χαλάει τη βιτρίνα του τουρισμού, των “επενδύσεων”, του νεοφιλελεύθερου οράματος της απρόσκοπτης κυκλοφορίας του εμπορεύματος. Και αυτό που συμβολίζουν τα Εξάρχεια, οι στιγμές εξέγερσης μέσα στην πόλη τα τελευταία 11 χρόνια (αν και θα μπορούσαμε να πάμε και πιο πίσω) δεν είναι καθόλου καλό για τις business, δεν χωράνε στην air bnb μητρόπολη που επιδιώκουν. Όσο όμως για αυτούς τα Εξάρχεια (και η αστυνομική κατοχή τους) εκφράζουν ένα συμβολισμό της “πάταξης της ανομίας”, άλλο τόσο και για μας έχουν τη λειτουργία ενός συμβολισμού.Ένας χώρος στο κέντρο της μητρόπολης όπου συναντηθήκαμε μέσα στα χρόνια,αγωνιστήκαμε,και κάποιες στιγμές ξεκινήσαμε για τις απόπειρες εφόδων μας στον ουρανό.
Όμως (οι περισσότεροι) αλλού ζούμε, αλλού έχουμε το πολιτικό μας ρίζωμα. Στις γειτονιές μας, στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές μας, στις κινηματικές δομές που έχουμε στήσει σ’αυτούς τους ζωτικούς μας χώρους. Η “μάχη των Εξαρχείων” δεν είναι για μας ένα “εξεγερσιακό play ground”αλλά κομμάτι ενός συνολικότερου αγώνα που δίνει τις μάχες του μαζί με τα αυτο-οργανωμένα σωματεία, τις αντιφασιστικές περιφρουρήσεις στις γειτονιές, τους τοπικούς αγώνες. “Εξάρχεια” είναι το καμένο ΑΤΜ στο Περιστέρι, είναι ο δαρμένος φασίστας στο Μοσχάτο, είναι ο εργαζόμενος στην Πετρούπολη που δεν “μασάει” και τσαμπουκαλεύεται, στο αφεντικό του για τα ένσημα, είναι οι καταλήψεις στα σχολεία, είναι η γειτονιά που αντιδρά για να μην κοπούν τα δέντρα στην Κυψέλη, είναι το πέσιμο στο Α.Τ. στην Καλλιθέα.
Κι όλα αυτά μαζί είναι τα Εξάρχεια. Σ’αυτόν τον συμβολισμό των Εξαρχείων βρίσκονται όλα αυτά που η εξουσία θέλει να καταστείλει. Και όλα αυτά που εμείς θέλουμε να διασπείρουμε. Οι καταλήψεις και οι κινηματικές δομές είναι χώροι αγώνα και ελευθερίας. Θα ματώσετε για να τις πάρετε».
