Με κείμενο σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, οι δράστες των εμπρησμών σε εκθέσεις αυτοκινήτων, τράπεζες και κρατικά αυτοκίνητα, τα ξημερώματα της Δευτέρας και της Τρίτης, επιβεβαίωσαν τις υποψίες των αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας για το κίνητρό τους, που δεν ήταν άλλο από την αλληλεγγύη στους καταληψίες του Κουκακιού.
Αναλυτικά το κείμενο ανάληψης της ευθύνης:
Η στρατηγική της όξυνσης που εφαρμόζουν οι δεξιοί διαχειριστές της εξουσίας αποτελεί πρόκληση για το ταξικό μας στρατόπεδο. Όχι μόνο γιατί στρέφεται εναντίον του, αλλά κυρίως διότι επιδιώκει να ισοπεδώσει κάθε πυρήνα αντίστασης που πάει να γεννηθεί μέσα απ’ τον κόσμο του αγώνα. Εν ολίγοις, έχει σκοπό να κατοχυρώσει την επέλαση της αστικής τάξης πάνω στα συντρίμια των επαναστατικών εγχειρημάτων, καθιστώντας την ως τη μόνη νικηφόρα δύναμη αυτού του κόσμου, ως το “τέλος της ιστορίας”.
Από την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα και το ξέπλυμα των αφεντικών μέσω αντεργατικιών μέτρων, ως τις ρατσιστικές πολιτικές κατά μεταναστριών/-τών στα σύνορα και σ’ όλη την επικράτεια της χώρας, από την καταστολή του ανατρεπτικού-φοιτητικού κινήματος που αντιστέκεται στις ιδιωτικοποιήσεις των πανεπιστημίων και στην κατάργηση του ασύλου, ως το ξεσπίτωμα ανθρώπων που στεγάζονται σε κατειλημμένους χώρους επειδή αρνήθηκαν οι γειτονιές τους να γίνουν τσιφλίκι των airbnb, από τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ως τις απολύσεις εργαζομένων: Η καταγραφή των όσων βιώνουμε δεν έχει τέλος. Η ύπαρξη του αστικού κράτους θεμελιώνεται σε καθεστώτα εξαίρεσης και δόγματα που επικαλούνται “τον νόμο και την τάξη”, για να εγείρονται τα συντηρητικά αντανακλαστικά μεγάλου μέρους της κοινωνίας.
Γι’ αυτό και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο, αν δεν πάρουμε σαφή θέση στον πόλεμο που διεξάγει το κράτος και το κεφάλαιο ενάντια στους καταπιεσμένους. Θέση μάχης με όλα τα μέσα και όλες τις μεθόδους. Μέσα από συγκρουσιακές διαδικασίες και κοινωνικούς αγώνες, καταλήψεις κτιρίων και δημόσιες παρεμβάσεις σε όλο τον μητροπολιτικό ιστό, συμμετοχή σε εργατικά σωματεία και δομές ταξικής αλληλεγγύης: Εκεί δίνονται οι απαντήσεις στον πόλεμο που μας ασκούν. Έναν πόλεμο που (προς το παρόν) δε θυμίζει στιγμιότυπα της Μέσης Ανατολής, έχει όμως το δικό του στίγμα, και στο επίκεντρό του βρίσκονται οι υποτελείς τάξεις, οι φτωχοδιάβολοι, οι κολασμένοι αυτής της γης. Καθήκον μας είναι να ανταποδόσουμε τα πυρά που δεχόμαστε, με περισσότερα πυρά ενάντια στους γδάρτες των ονείρων μας.
Εκείνοι σχεδιάζουν να χτίσουν έναν κόσμο βασισμένο στην εκμετάλλευση, την υποταγή, τον φόβο, την απάθεια και τη μεμψιμοιρία. Να σταθούμε ανάχωμα στα σχέδιά τους, προσηλωμένοι/-ες πάντα στην επαναστατική υπόθεση, για έναν κόσμο χωρίς καταπιεστές και καταπιεσμένους, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.
Αντιπροσωπεία Mercedes, λεωφόρος Βουλιαγμένης, Γλυφάδα
ΑΤΜ Εθνικής Τράπεζας, πλατεία Πολυγώνου
ΑΤΜ Alpha Bank, Νέα Ιωνία
4 οχήματα του ΟΤΕ, οδός Τριπόλεως, Ελληνικό
Φορτηγό Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και βανάκι της Ελληνογερμανικής Σχολής “Εράσμιος”, Πολύγωνο
ΥΓ.1: Επιπλέον, στις 6 Ιανουαρίου, επιτεθήκαμε εμπρηστικά και στο Ίδρυμα Μητσοτάκη, στην οδό Ψαρομηλίγκου, στον Κεραμεικό.
Μπορεί ο πατήρ Μητσοτάκης να κατέληξε στον βιολογικό και ιστορικό σκουπιδοτενεκέ, όμως, για την πολιτική επιβίωση και ανέλιξη της φαμίλιας, κρίθηκε απαραίτητος ένας μηχανισμός ξεπλύματος μιας ιστορίας που ξεκινά με αγαστές σχέσεις με τους ναζί στην κατοχή, περνά από τον αντιλαϊκό, καιροσκοπικό ρόλο του στον κοινωνικό ξεσηκωμό του Ιούλη του ’65, καταλήγοντας στην ακραία νεοφιλελεύθερη, αντεργατική και αντικοινωνική διακυβέρνησής του, και όλα αυτά διανθισμένα με άπειρες ιστορίες πολιτικού και ηθικού αμοραλισμού. Το ξέπλυμα περνά μέσα απ’ το άνδρο ανομίας που ονομάζεται Ίδρυμα Μητσοτάκη. Καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι (τύπου Παπαχελάς) καλούνται να ξαναγράψουν την ιστορία μέσα από βιβλία-λιβανιστήρια. Ντοκιμαντέρ που δεν τα βλέπει κανείς (“Ορεινή Συμφωνία”) παράγονται ως μελλοντική παρακαταθήκη. Λεφτά υπάρχουν.
Πιστός στις οικογενειακές παραδόσεις πορεύεται και ο υιός. Σε πρώτο πλάνο μπαίνει η ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη ατζέντα, που πρωταρχικά στοχεύει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Σε κάτι που μοιάζει με οικογενεική εμμονή με τις καταλήψεις, μας έρχεται στο νου η επιστράτευση από τον πατέρα Μητσοτάκη των ΟΝΝΕΔίτικων ταγμάτων εφόδου του 1991, για να καταστείλουν τις τότε μαθητικές καταλήψεις. Το “στοιχείο της αναγκαστικότητας” που δολοφόνησε τον αγωνιστή Νίκο Τεμπονέρα.
Οι χώροι ελευθερίας μέσα στον μητροπολιτικό ιστό συνεχίζουν να τρομάζουν την εξουσία και τους διαχειριστές της. Δεν ξεχνάμε τις μέρες του Γενάρη του ’91. Ο Κούλης τις θυμάται;
ΥΓ.2: Αλληλεγγύη στους/στις καταληψίες απ’ το Κουκάκι, που υπερασπίστηκαν μαχητικά τις καταλήψεις τους.
