Ανησυχία για τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων της μεταναστευτικής και αντεγκληματικής πολιτικής στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, εκφράζει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες που μπορεί να έχε ο σχεδιασμός αυτός της κυβέρνησης.
«Αυτή η αλλαγή ενδέχεται να δημιουργήσει νέα προβλήματα με κοινωνικά αρνητικό πρόσημο» τονίζει, με ανακοίνωσή της, η Ελληνική Ένωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου χαρακτηρίζοντας «βεβιασμένη αναιτιολόγητη και αναχρονιστική» την επιλογή αυτή που δεν συνάδει με ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου. Όπως χαρακτηριστικά μάλιστα αναφέρεται στην ανακοίνωσή της, τέτοιους είδους πολιτικές πλήττουν την κοινωνική συνοχή και δεν επιλύουν κανένα από κανένα από τα υπαρκτά προβλήματα διαχείρισης ή και δημόσιας ασφάλειας που αντιμετωπίζουν τα πεδία του ασύλου, της μετανάστευσης και του σωφρονιστικού συστήματος. Αντίθετα, δημιουργούνται και νέα προβλήματα μέσω του αστυνομικού και μόνο ελέγχου που ενισχύει την ανασφάλεια δικαίου στους πολίτες.
Γιατί διαφωνεί η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Στην ανακοίνωση της η Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους διαφωνεί με τη μεταφορά των νέων «χαρτοφυλακίων» στο Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:
«Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής από το υπουργείο αυτό συμβολίζει και την αντιμετώπισή της ως ζητήματος ασφάλειας και δημόσιας τάξης. Την ίδια στιγμή τοποθετεί ένα κρίσιμο πληθυσμιακά μέγεθος σε καθεστώς αστυνομικής εποπτείας, θεωρούμενο προεχόντως ως δυνάμει απειλή για τη δημόσια τάξη και όχι ως υποκείμενο δικαιωμάτων. Η αντιμετώπιση της μετανάστευσης ως προβλήματος για το οποίο πρέπει να επιληφθούν οι αστυνομικές αρχές ενισχύει την ανασφάλεια δικαίου και πλήττει την κοινωνική συνοχή.
Πάγιο αίτημα της κοινωνίας των πολιτών ήταν οι διαδικασίες που αφορούν το άσυλο και τη μετανάστευση να είναι διακριτές από τη δημόσια τάξη. Υπενθυμίζουμε ότι η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου είχε γνωμοδοτήσει ήδη πριν από την ίδρυση της αυτοτελούς Υπηρεσίας Ασύλου και της ανεξάρτητης Αρχής Προσφυγών το 2013, για την υπαγωγή των αρμοδιοτήτων μετανάστευσης και ασύλου σε έναν ενιαίο φορέα και πάντως όχι στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.[1]Αξίζει επίσης να επισημανθεί ότι χρειάστηκαν χρόνια επισταμένης προσπάθειας για να αποσυνδεθεί η διαδικασία χορήγησης ασύλου από τις αρμοδιότητες της αστυνομίας και να ανταποκριθούμε στις ενωσιακές μας υποχρεώσεις, ανάγκη που είχε ήδη καταδειχθεί με την απόφαση MSS κατά Βελγίου και Ελλάδας. Για όλους τους παραπάνω λόγους, πιστεύουμε ότι η μεταφορά του χαρτοφυλακίου της μεταναστευτικής πολιτικής στο προηγούμενο οργανωτικό καθεστώς συνιστά οπισθοδρόμηση.
Όχι σε φοβικές λογικές αποκλεισμού
Η Πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίζει υπεύθυνα τα ζητήματα που αφορούν την υποδοχή και την κοινωνική ένταξη πολιτών τρίτων χωρών. Θυμίζουμε ότι στη χώρα μας ζουν περισσότεροι από 500.000 νόμιμα διαμένοντες μετανάστες. Παράλληλα, ως το τέλος του 2020, και με βάση εκτίμησης τον παρόντα ρυθμό αφίξεων καθώς και το μέσο όρο αναγνώρισης δικαιούχων που προσεγγίζει το 50%, αναμένεται ότι τουλάχιστον 10.000 άτομα θα αναγνωρίζονται ετησίως ως δικαιούχοι διεθνούς προστασίας.[2] Ως εκ τούτου η Ελλάδα, ως κράτος μέλος πρώτης εισόδου στην ΕΕ και ως χώρα υποδοχής προσφύγων και μεταναστών οφείλει να έχει ως κεντρική προτεραιότητα τη μεταναστευτική πολιτική. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου υπογραμμίζει ότι η μεταναστευτική πολιτική μιας δικαιοκρατούμενης Πολιτείας πρέπει να επιδιώκει πρωτίστως την κοινωνική ένταξη και όχι να κυριαρχείται από μια φοβική λογική αποκλεισμών.
«Προβληματική» η ανάθεση του σωφρονιστικού έργου στην αστυνομία
Στην ίδια κατεύθυνση, η ανάθεση του σωφρονιστικού έργου στην αστυνομία είναι άκρως προβληματική. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι φυλακές υπάγονται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Η υπαγωγή δε αυτής της αρμοδιότητας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης αποτελεί προϋπόθεση εισόδου για τα νέα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Σύμφωνα με τις συστάσεις της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης πρέπει να υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ του ρόλου της αστυνομίας και του σωφρονιστικού συστήματος, προκειμένου να είναι απολύτως διακριτές οι αρμοδιότητες μεταξύ δίωξης του εγκλήματος και εκτέλεσης της ποινής.[3]
Στόχος σε ένα κράτος δικαίου είναι η κοινωνική επανένταξη και όχι η καταστολή
Σε ένα κράτος δικαίου η εκτέλεση όλων των ποινών, είτε των στερητικών της ελευθερίας είτε των λεγόμενων εναλλακτικών, όπως της κοινωφελούς εργασίας, πρέπει να αντιμετωπίζεται με άξονες τον σεβασμό των δικαστικών αποφάσεων, των δικαιωμάτων των κρατουμένων, τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και την κοινωνική επανένταξη των καταδικασθέντων, και όχι μόνο με όρους καταστολής. Έτσι, εξάλλου, καθίσταται αποτελεσματικότερη και η προστασία της δημόσιας τάξης και η πρόληψη της υποτροπής. Η επίλυση των ζητημάτων που αντιμετωπίζει το σωφρονιστικό σύστημα, δεν δύναται να επιτευχθεί αποκλειστικά και μόνο μέσω του αστυνομικού ελέγχου. Σε κάθε περίπτωση, η εκτέλεση των ποινικών αποφάσεων δεν αποτελεί αρμοδιότητα των διωκτικών αρχών αλλά της δικαιοσύνης.
Η ΕλΕΔΑ επικρίνει τη μεταφορά όλων των αρμοδιοτήτων της μεταναστευτικής και αντεγκληματικής πολιτικής στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και θεωρεί ότι τα μέτρα που ελήφθησαν είναι βεβιασμένα, αναιτιολόγητα και αναχρονιστικά. Η επιλογή αυτή δεν είναι η ορθή απάντηση, σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, σε κανένα από τα υπαρκτά προβλήματα διαχείρισης ή και δημόσιας ασφάλειας που αντιμετωπίζουν τα πεδία του ασύλου, της μετανάστευσης και του σωφρονιστικού συστήματος. Αντίθετα, αυτή η αλλαγή ενδέχεται να δημιουργήσει νέα προβλήματα με κοινωνικά αρνητικό πρόσημο»
