Αναδημοσιεύουμε κείμενο της Πόλας Ρούπα, που αναρτήθηκε στο athens.indymedia:
Έχω ήδη καταγγείλει την εξαιρετική αυθαίρετη και εκδικητική αντιμετώπιση που έχω από το υπουργείο δημόσιας τάξης κατ’ ευφημισμό προστασίας του πολίτη εν όψει των δύο δικαστηρίων μου που διεξάγονται στα δικαστήρια των φυλακών Κορυδαλλού.
Όλοι οι κρατούμενοι που δικάζονται, μετάγονται στους τόπους εκδίκασης των υποθέσεών τους. Όσοι κρατούνται σε εγκαταστάσεις του Μεταγωγών, η κάθε ημέρα που παραμένουν εκεί, υπολογίζεται ως δύο ημέρες φυλάκισης. Όσοι κρατούνται σε άλλη φυλακή από αυτή στην οποία είναι καταχωρημένοι, δεν έχουν αυτή την ‘‘πολυτέλεια’’. Όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι δίκες δεν διαρκούν πέραν των 3-4 δικασίμων με αποτέλεσμα όσοι πραγματοποιούν κάποια εργασία στην φυλακή που ανήκουν (όλοι υπάγονται στο καθεστώς των ημερομισθίων εκτός αν τους έχει επιβληθεί κάποια πειθαρχική ποινή) με την οποία μειώνεται ο χρόνος έκτισης της ποινής τους αφού τους προστίθεται επιπλέον χρόνος από την εργασία που ασκούν, χάνουν πολύ λίγα από αυτά τα ημερομίσθια.
Πρόκειται για το γνωστό μικτό σύστημα έκτισης της ποινής, το οποίο προβλέπεται σήμερα στα 3/5 της συνολικής ποινής που έχει επιβληθεί. Στις φυλακές Ελαιώνα βρίσκομαι και εγώ σε τέτοιο καθεστώς, όπως ίσχυε και κατά την παραμονή μου στις φυλακές Κορυδαλλού. Με την έναρξη των δικαστηρίων μου στις 30/9/’20 και 2/11 το υπουργείο μου έχει επιβάλλει ένα ιδιαίτερο καθεστώς αναρίθμητων μεταγωγών από τη μια φυλακή στην άλλη για να παρίσταμαι στις δίκες αρνούμενο –χωρίς να το έχει απορρίψει ποτέ ρητά– τη μεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού έως το πέρας των εφετείων μου καθώς όπως έχω ήδη πει σε προηγούμενο κείμενό μου που έχει δημοσιοποιηθεί, οι δίκες μου διαρκούν μεγάλα χρονικά διαστήματα με πολλές δεκάδες συνεδριάσεις (όλα έχουν διαρκέσει πάνω από 1 έτος πλην ενός που έχει διαρκέσει 9 μήνες) και ενώ θα πρέπει να διεξάγονται παράλληλα δυο τέτοιες μεγάλες διάρκειας δίκες, υποχρεώνομαι να μετάγομαι συνεχώς στον Κορυδαλλό άλλοτε για μια ημέρα, άλλοτε για περισσότερο και να επιστρέφω πάλι πίσω, χάνοντας έτσι μεγάλο αριθμό ημερομισθίων γεγονός που αντικειμενικά οδηγεί στην παράταση της κράτησής μου στη φυλακή για πολλούς επιπλέον μήνες. Το αν θα παραμείνω ή όχι στη φυλακή του Κορυδαλλού στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο δικών, εξαρτάται από το πόσο απέχει η μια δικάσιμος από την άλλη.
Στις 30 Σεπτέμβρη ξεκίνησε το εφετείο της 5η δίκης του Επαναστατικού Αγώνα που αφορά στην απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού του Νίκου Μαζιώτη και άλλων κρατουμένων στις 21/2/2016: Η μεταγωγή έγινε στις 6:00 π. μ. και η επιστροφή μου την ίδια ημέρα με τη λήξη της συνεδρίασης. Η επόμενη δικάσιμος είχε οριστεί για τις 12/10. Η μεταγωγή έγινε την Κυριακή (!) παραμονή της δίκης και η επιστροφή με το πέρας της διαδικασίας. Επόμενη μεταγωγή έγινε ανήμερα της επόμενης δικασίμου στις 21/10. Παρέμεινα στον Κορυδαλλό μέχρι την επόμενη συνεδρίαση στις 23/10 και επέστρεψα στη Θήβα με το πέρας της διαδικασίας. Στις 2/11 ξεκίνησε το εφετείο για την επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα στις 10/4/2014 στην Τράπεζα της Ελλάδας-παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και το γραφείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα και η επόμενη δικάσιμος προσδιορίστηκε για τις 6/11 ενώ η επόμενη δικάσιμος για το εφετείο της απόπειρας απόδρασης με ελικόπτερο (5ης δίκης του Ε.Α) έχει προσδιοριστεί για τις 11/11. Ήδη για 4 δικασίμους έχουν γίνει 7 μεταγωγές ενώ με τις ήδη προσδιορισμένες δικασίμους φθάνουν τις 10 και ενώ δεν έχουμε μπει ακόμα στην ουσία των δικών.
Με αυτόν τον τρόπο θα ‘‘κυλήσει’’ όλος ο χρόνος των δύο δικών μου, με τις αναρίθμητες μεταγωγές, με τον απροσδιόριστο αριθμό ημερών που θα παραμείνω στον Κορυδαλλό χωρίς δικαίωμα επιμέτρησης των ημερομισθίων που θα χάνω, με απροσδιόριστο αριθμό επιπλέον μηνών παραμονής μου στη φυλακή λόγω αυτής της εξαιρετικής αντιμετώπισης που δεν έχει επιβληθεί ποτέ άλλοτε. Είναι αδύνατο να υπολογιστεί ο αριθμός των δικασίμων για τα δικαστήρια αυτά, καθώς θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες. Από τις προηγούμενες δίκες (συνολικά 5 πρωτόδικες και 5 εφετεία) κάποιες ξεπέρασαν τις 50 δικασίμους.
Αν υπολογιστεί ο χρόνος που εγώ θα χάνω τα ημερομίσθια λόγω δικών, η επιπλέον ποινή που θα μου έχει επιβληθεί λόγω του ειδικού καθεστώτος διεξαγωγής των δικών μου, μπορεί να φτάσει (ή να ξεπεράσει) τους έξι (6) μήνες επιπλέον φυλακή. Ούτε καν η έκθεση σε κίνδυνο λόγω covid 19 και η μεταφορά του εντός των φυλακών δεν τους απασχολεί, δεδομένου ότι θα πρέπει να γίνουν πολλές δεκάδες μεταγωγές. Γιατί όπως είπα και στο προηγούμενο κείμενό μου, όταν η καταστολή και η δημόσια υγεία μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά, αυτή γέρνει υπέρ της πρώτης. Είναι σίγουρα μοναδική –για μια ακόμα φορά– η αντιμετώπισή μου από το κράτος. Είναι άκρως εκδικητική και αυθαίρετη.
Στην ουσία με υποβάλλει στο εκβιαστικό δίλημμα: Ή θα εγκαταλείψω τα δικαστήρια του Επαναστατικού Αγώνα, δεν θα παρίσταμαι προκειμένου να μπορώ να διεκδικήσω την αποφυλάκισή μου στον προβλεπόμενο χρόνο, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την ποινική και κυρίως για την πολιτική αντιμετώπισή μου ή θα παραβρίσκομαι υπό αυτές τις εξοντωτικές συνθήκες στο δικαστήριο, εκτίοντας όμως πολλούς μήνες επιπλέον φυλακή. Πρόκειται για μια μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα, έμμεση επιβολή επιπλέον ποινής στην ποινή, με εργαλείο τα δικαστήρια στα οποία είμαι η μοναδική στο ένα και η βασική στο άλλο κατηγορούμενη. Στην περίπτωσή μου μιλάμε για σύνθλιψη όχι μόνο δικαιωμάτων μου ως κρατούμενη αλλά και ως δικαζόμενη, αφού όχι μόνο είναι αδύνατο να μπορώ υπό αυτές τις συνθήκες να κάνω κανονικά τις δίκες μου, αλλά επιπλέον:
– Εκβιάζομαι άμεσα μέσω της παράτασης της φυλάκισής μου να μην κάνω πολιτική δίκη και να απέχω από αυτή.
– Εκβιάζομαι μέσω της παράτασης της φυλάκισής μου να μην μπορώ να υπερασπιστώ ποινικά τον εαυτό μου και να μου επιβληθούν αναντίστοιχα πιο μεγάλες ποινές.
– Εκβιάζομαι ώστε να απεμπολήσω την ιδιότητά μου ως πολιτική κρατούμενη και να εγκαταλείψω την ιστορία μου, την ιστορία του Επαναστατικού Αγώνα έρμαιο στα χέρια της κρατικής εξουσίας και της προπαγάνδας της. Σαμποτάροντας τις δίκες μου και εκβιάζοντάς με με παράταση της φυλάκισής μου η πολιτική εξουσία με εκδικείται τόσο για το γεγονός ότι είμαι αμετακίνητη στις πολιτικές μου θέσεις ενώ προσεγγίζω συνολικά τα έξι (6) χρόνια φυλακή όσο και για την αγωνιστική μου στάση σε ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα των κρατουμένων. Όλη αυτή η εξαιρετική-εκδικητική αντιμετώπισή μου εξ’ άλλου, έχει την αφετηρία της στην κινητοποίηση στις φυλακές Κορυδαλλού τον περασμένο Μάρτιο και τη βίαιη μεταγωγή μου την ίδια νύχτα με ισχυρή αστυνομική δύναμη στις φυλακές Ελαιώνα, στην εξέγερση στις φυλακές Ελαιώνα στις 9/4 και την στάση που κράτησα κατά τη διάρκειά της και μετά από αυτήν.
Και τα δυο γεγονότα είχαν ως αιχμή το αίτημα για την αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Ένα αίτημα στο οποίο ενώ αρχικά είχε ανταποκριθεί το υπουργείο και είχε ανακοινώσει ότι θα κάνει, δεν το έπραξε ποτέ. Να υπενθυμίσω ότι στα αιτήματα που θέταμε για την αποσυμφόρηση, δεν συμπεριέλαβα ποτέ τον εαυτό μου. Υποβάλλομαι σε αυτό το καθεστώς εκδίκησης, γιατί αγωνίστηκα για άλλους/ες κρατούμενους/ες, όχι για εμένα. Και ενώ η πανδημία καλπάζει και ενώ το υπουργείο κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό τον αριθμό των κρουσμάτων στις φυλακές με τη συνδρομή των ΜΜΕ, το ερώτημα τι θα γίνει με τους/τις κρατούμενους/ες παραμένει αναπάντητο. Η μόνη απάντηση του υπουργείου είναι να υποβάλλει εμένα επειδή έθεσα το ζήτημα σε ένα ειδικό καθεστώς ομηρίας, εκβιασμού και πολέμου με όπλο τις δίκες μου και την παράτασή της φυλάκισής μου.
Είμαι δηλωμένη πολιτική αντίπαλος του συστήματος εξουσίας και ομολογούν πως με αντιμετωπίζουν ως τέτοια μέσω μιας ειδικής πολεμικής μεταχείρισης. Σίγουρα αυτή η αντιμετώπιση ‘‘δένει αρμονικά‘‘ με το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο που η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να επιβάλλει στους πολιτικούς της αντιπάλους μέσα από τις αλλαγές στον τρόπο έκτισης των ποινών τους, αλλά και το ευρύτερο κατασταλτικό πλαίσιο που επιβάλλει σε όλη την κοινωνία. Χαρακτηριστικές είναι οι μέθοδοι αντιμετώπισης τόσο των μαθητικών καταλήψεων όσο και των κινητοποιήσεων των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ: Αυταρχισμός, αδιαφορία για τα δίκαια αιτήματα που εκφράζονται, καταστολή, ωμή βία. Ό, τι εισέπραξαν δηλαδή, οι κρατούμενοι, εισπράττει όλη η κοινωνία.
Ως πολιτική κρατούμενη, ως πολιτικά αμετακίνητη στις επαναστατικές μου πεποιθήσεις πιστεύω πως ο ολοκληρωτισμός που επιβάλλεται πάνω μου είναι ένα δείγμα της στρατηγικής του κράτους για την συνολική πάταξη της πολιτικής αντιπαράθεσης με το υπάρχον σύστημα εξουσίας. Λόγω των πολιτικών μου επιλογών αγώνα βρίσκομαι στην αιχμή αυτής της στρατηγικής η οποία αποκτά τον χαρακτήρα της ολοκληρωτικής καταστολής. Όμως τις δικές μου θέσεις για τον αγώνα και την αναγκαιότητα της κοινωνικής Επανάστασης δεν τις εγκαταλείπω. Η μακροχρόνια παραμονή μου στις ελληνικές φυλακές είναι ένας αδιάλειπτος πολιτικός αγώνας και τέτοιος θα παραμείνει. Και τα δικαστήριά μου θα παραμείνουν ένα βήμα προώθησης της κοινωνικής Επανάστασης.
Πόλα Ρούπα –Πολιτική κρατούμενη μέλος του Επαναστατικού Αγώνα
