Κάλεσμα για συγκέντρωση και πορεία προς την Αμερικάνικη πρεσβεία στις 17 του Νοέμβρη, δημοσιοποίησε μέσω της ιστοσελίδας της η αναρχική συλλογικότητα “Ρουβικώνας”.
Αφού αναπτύσσει τα επιχειρήματα της περί αντίδρασης στην απαγόρευση συγκεντρώσεων και πορειών, λόγω κορωνοϊού, που ανακοίνωσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδης, καλεί όσους θέλουν να συμμετάσχουν, να φορούν μάσκες κα να τηρούν όλα τα υγειονομικά μέτρα προστασίας.
Το πλήρες κείμενο του καλέσματος:
Η πραγματικότητα του κοινωνικού αγώνα είναι γεμάτη δύσκολα διλήμματα. Ακριβώς γιατί οι στιγμές που είναι πιο αναγκαίος από ποτέ είναι οι στιγμές που σκίζεται το πέπλο της κανονικότητας και οι κρίσεις βγάζουν στη φόρα τις αντιφάσεις, όσο και τις αντιθέσεις, του καθεστώτος στο οποίο ζούμε.
Αυτό που η κοινωνική βάση έχει τώρα απέναντί της είναι μια πανδημία που συνοδεύεται από καλπάζουσα φτώχεια και ένα κράτος που αδιαφόρησε για την αντιμετώπιση του 2ου κύματός της, αλλά δεν αδιαφόρησε καθόλου να εκμεταλλευτεί την κρίση εις βάρος της βάσης. Όταν σε αυτές τις συνθήκες επιλέγουν να εξοπλίζουν την αστυνομία με φρενήρεις ρυθμούς σε πόρους και προσωπικό, όταν περνάνε πτωχευτικό κώδικα που οριστικοποιεί τη μεταφορά πλούτου από τα εργατικά και χαμηλά μικροαστικά στρώματα προς την κορυφή, όταν μπαίνουν τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο χωρίς να υπάρχει καν κατάληψη, κάτι πάει άσχημα. Η βελόνα του δείκτη απομακρύνεται από έναν, με συλλογική συναίνεση, εγκλεισμό για να αντιμετωπιστεί ο υγειονομικός κίνδυνος και κινείται ταχύτατα προς ένα στρατιωτικό νόμο χαμηλής έντασης.
Στρατιωτικοί νόμοι προφανώς δε γίνονται αποδεκτοί.
Και δε βοηθάει καθόλου ότι την κύρια ευθύνη για την έξαρση της πανδημίας και την επαπειλούμενη αδυναμία του Ε.Σ.Υ. να ανταποκριθεί, τη φέρει το κράτος. Αυτός ο μηχανισμός που δεν είπε όχι στους καπιταλιστές του τουρισμού που ήθελαν κέρδη, δεν είπε όχι στο διεθνές τουριστικό κεφάλαιο που δεν ήθελε τεστ, δεν είπε όχι στην εκκλησία που λειτουργούσε σαν ατζέντης του ιού στις επικίνδυνες ηλικίες. Αυτός ο μηχανισμός που έφτιαξε ελάχιστες, για τις ανάγκες, Μ.Ε.Θ., δεν προσέλαβε προσωπικό κι «επιτάσσει» ιδιωτικές κλινικές στις καλύτερες τιμές της αγοράς για τους καπιταλιστές της υγείας. Τα ΜΜΕ βρίσκονται σε συγχορδία περισσότερο από ποτέ άλλοτε στις καθεστωτικές γραμμές. Παράλληλα άλλα κομμάτια των ελίτ ξοδεύουν εκατομμύρια σε μεγάλους περιπάτους και διακοσμήσεις, κάτω από τις οποίες θα κυκλοφορεί μόνο αστυνομία. Αστυνομία που στρατιωτικοποείται με μηχανοκίνητα τμήματα, καινούριο εξοπλισμό, μηχανισμούς παρακολούθησης, ιπτάμενα μέσα, νέους νόμους και χιλιάδες προσλήψεις-στρατολογήσεις. Αν αφήσουμε το λογικό φόβο για την υγεία στην άκρη, κανείς δε μπορεί να αμφιβάλει ότι όλα αυτά αποπνέουν μια δικτατορική οσμή. Παράλληλα με μια βεβαιότητα της αδυναμίας του κράτους να ανταποκριθεί στο πιο βασικό καθήκον του, αυτό που αποτελεί το θεμέλιο λίθος της υποτιθέμενης αναγκαιότητάς του. Να διαχειριστεί και να οργανώσει ανθρώπινη δύναμη και τεχνικά μέσα για να αντιμετωπίσει έναν συλλογικό κίνδυνο.
Αυτό το κράτος λοιπόν επέλεξε να απαγορεύσει τη φετινή πορεία του Πολυτεχνείου.
Μη μπορώντας να πει όχι στις ακροδεξιές φωνές που ήθελαν εκδίκηση γιατί δεν έγιναν οι παρελάσεις, δημιουργώντας φαινομενικά «από το τίποτα» μια εστία πρόκλησης προς όλο τον κόσμο του αγώνα πάνω στο πάντα ενοχλητικό συμβολικό και πολιτικό φορτίο αυτής της επετείου. Επιδιώκει το πολιτικό προβοκάρισμα, όχι μόνο πολιτικών δυνάμεων αλλά και όλης της βάσης. Είναι ένα σινιάλο πειθάρχησης, μια δοκιμή.
Το δίλημμα του να αξιολογηθεί κάθε φορά τι βαραίνει περισσότερο είναι διαρκές, σε τέτοιες ειδικά συνθήκες. Και είναι πάντα δύσκολο, κάθε επιλογή που γίνεται έχει κόστος. Έχει κόστος το κάλεσμα στην επέτειο παρά την απαγόρευση, έχει κόστος και η πειθάρχηση. Και άμεσα και μακροχρόνια κόστη. Στη συγκυρία κρίνουμε ότι η απειθαρχία στην απαγόρευση από το κράτος της φετινής πορείας του Πολυτεχνείου είναι απαραίτητη. Διότι πρέπει να αντιληφθούμε πως παρά την επίμονη προσπάθεια να μας παραπλανήσει, η απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου ελάχιστα αφορούσε υγειονομικούς λόγους. Ήταν πολιτική απόφαση με πολιτικές στοχεύσεις από τη μεριά όλου του καθεστώτος. Και το είδαμε ακόμα πιο ξεκάθαρα όταν τα ΜΑΤ μπήκαν στο Πολυτεχνείο, όταν χτυπούσαν αλληλέγγυους στα Εξάρχεια και στη ΓΑΔΑ.
Η απάντησή μας, αυτό που αρμόζει στις άμεσες ανάγκες, αλλά κι αυτό που ανταποκρίνεται καλύτερα από οτιδήποτε άλλο στο πνεύμα και την ουσία της εξέγερσης του ’73 είναι το να κατέβουμε στην πορεία στις 17/11.
Τρίτη 17 Νοέμβρη στις 14:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Καλούμε τον κόσμο που θα συμμετέχει να τηρήσει όλα τα υγειονομικά μέτρα προστασίας (μάσκες, αποστάσεις κλπ).
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Ρουβίκωνας
