Την ευθύνη για τις επιθέσεις στην Καισαριανή αναλαμβάνει ομάδα ατόμων με ανάρτηση στο indymedia που υπογράφει ως «αναρχικές-αναρχικοί».
Η ανάρτηση συνοδεύεται από το παρακάτω κείμενο:
«Έντεκα χρόνια περάσανε από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Έντεκα χρόνια από όταν ένα πάτημα στην σκανδάλη του όπλου του Επαμεινώνδα Κορκονέα πάγωσε το χαμόγελο από το γιορτινό προσωπείο της απρόσκοπτης ροής του εμπορεύματος που μανιωδώς εκτόπιζε στο παρασκήνιο εκείνο τον αναβρασμό που αποτυπώθηκε βίαια στο διάχυτο μητροπολιτικό πεδίο.
Ο εχθρός όμως είναι ακόμα εδώ και συμπληρώνει με συνέπεια αυτές τις αιματοβαμμένες λίστες του θανάτου. Λίστες από τα κορμιά των προσφύγων που ξέβρασε το Αιγαίο. Λίστες των νεκρών εργατών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα κάτεργα των ντόπιων και ξένων αφεντικών, στην άσφαλτο για μια παραγγελία, στα ΕΛΠΕ, στην ΛΑΡΚΟ, στον ΑΒ Βασιλόπουλο, στα EVEREST, για να είναι καθαροί οι δήμοι, για να είναι ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις. Λίστες νεκρών από φασίστες (Π. Φύσσας, Petrit Zifle, Ζαχζαντ Λουκμάν). Λίστες νεκρών που δεν χωράγανε στα εύθραυστα πρότυπα των νοικοκυραίων (Zac). Γυναίκες που δολοφονήθηκαν από “άντρες καθημερινούς”. Λίστες νεκρών από τα αστυνομικά τμήματα (Marnikollaj, Ebuka). Λίστες άλλων τόσων νεκρών που δεν μάθαμε ποτέ το όνομα τους.
Αυτές οι κρατικές δολοφονίες δεν είναι, όμως, απλά ατυχείς στιγμές στην ιστορία του ελληνικού κράτους αλλά το αποτέλεσμα της καθημερινής υποτίμησης των ζωών μας. Υποτίμηση που επιβάλεται μέσα από την εντατικοποίηση της επισφαλούς εργασίας μας για μισθούς πείνας, τα πανάκριβα νοίκια, τον εντεινόμενο έλεγχο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητα μας κλπ. Ένα σκηνικό που συμπληρώνεται από την διαρκή απόπειρα καταστολής των αντιστάσεων που ξεπηδούν και τροφοδοτούνται από την ανάγκη για αντιπαράθεση με το ζοφερό παρόν αλλά και το μέλλον που μας επιφυλάσουν. Έτσι, βλέπουμε ότι σε συνέχεια της κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρείται η επιβολή του δόγματος “νόμου, τάξης και ανάπτυξης” πάνω σε ό,τι ενσαρκώνει και συμβολίζει αυτό που διαχρονικά συνθέτει το ντόπιο ανταγωνιστικό κίνημα, με ιδιαίτερη μεροληψία στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο. Δεν γινόταν να λείπει, λοιπόν, η αφοσίωση των κατασταλτικών μηχανισμών στην γειτονιά των Εξαρχείων, όπου και έχει ξεδιπλωθεί μέχρι στιγμής το κυνικό πρόσωπο του κράτους: συλλήψεις στο σωρό, βασανισμοί διαδηλωτών, ξεγύμνωμα και εξευτελισμός προσαχθέντων. Όλα αυτά βέβαια αν και έχουν επίδικο την τρομοκράτηση του κόσμου του αγώνα δεν πετυχαίνουν τίποτα περισσότερο από το να αναδεικνύουν την ανάγκη να πυκνώσουμε τις γραμμές μας στους δρόμους, στις σχολές, στους χώρους της δουλειάς, αλλά και σε ένα ακόμα μέσο αγώνα, ζύμωσης και αμφισβήτησης της κυριαρχίας: τις καταλήψεις.
Δεν υπήρχε περίπτωση να μείνουν στην απέξω της κατασταλτικής στρατηγικής οι χώροι που δεκαετίες τώρα έχουν δώσει το παράδειγμα της εδαφικοποιημένης πραγμάτωσης των κοινοτήτων αγώνα, από όπου και ξεπηδάνε πολλά παραδείγματα από τους μεγαλύτερους ή μικρότερους αγώνες των από-τα-κάτω. Για αυτό θα ήταν φρόνιμο το ελληνικό κράτος να καταλάβει ότι τόσες δεκαετίες συνεπούς παρουσίας στις γειτονιές της Αθήνας δεν θα ξεριζωθούν σε 15 μέρες. Δεν θα μετρήσουμε ποτέ αντίστροφα, αλλά μοχθούμε να έρθει η στιγμή όπου το κράτος και τα αφεντικά θα μετρήσουν αντίστροφα μπροστά στην οργή και την μαχητικότητα των εξεγερμένων όλου του κόσμου. Μοχθούμε για να συνειδητοποιήσουμμε οι καταπιεσμένοι ότι η δύναμή μας, που προσπαθουν να μουδιάσουν τα γκλομπ των μπάτσων, τα τελεσίγραφα των αφεντικών, οι συλλήψεις και οι φυλακίσεις, είναι αυτή που φοβούνται περισσότερο. Δεν χρειάζεται να πάμε καθόλου πίσω στον χρόνο για να αναζητήσουμε τέτοια παραδείγματα δυναμικής αντεπίθεσης, φτάνει να στρέψουμε την προσοχή μας, μέσα σε άλλες τόσες, στην εξέγερση που λαμβάνει τώρα στην Χιλή και παρά τους κυβερνητικούς ελιγμούς και την υπέρμετρη κρατική βία δεν έλεγε να κοπάσει.
Έτσι εμείς ως κομμάτι των καταπιεσμένων, δεν μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στον πάτο του βαρελιού για να αναγνωρίσουμε την ανάγκη να οργανωθούμε, να παρέμβουμε και να επιτεθούμε στο εξουσιαστικό σύμπλεγμα για το οποίο δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από κομμάτια κρέας που παράγουν κέρδη ή γίνονται κιμάς στα κανόνια πολεμικής τους μηχανής. Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να δώσουμε αξία στις ζωές μας μαχόμενοι στους χώρους που υπάρχουμε και δρούμε.
Για αυτό το ξημέρωμα της παρασκευής 13/12 (aka. όλοι οι μπάτσοι μπάσταρδοι) επιτεθήκαμε σπάζοντας τις προσόψεις των τραπεζών Πειραιώς και Eurobank και της επιχείρησης Everest στην οδό Εθν.Αντιστάσεως στην Καισαριανή ενώ πυρπολήσαμε και τα ΑΤΜ των τραπεζών.
Στην διάρκεια της κίνησής μας πετάξαμε τρικάκια που έγραφαν “Φωτιά στις τράπεζες, πόλεμος στ’ αφεντικά”,“Από την Ελλάδα μέχρι τη Χιλή, η φλόγα της εξέγερσης είναι ζωντανή”, “Κατάληψη σε βίλες και εγκαταλελειμμένα”, “Τα τελεσίγραφα και τα διατάγματα καταργούνται στα οδοφράγματα”.
ΥΓ1. Χαιρετίζουμε τις ευφάνταστες, δημιουργικές και καταστροφικές, πρωτοβουλίες των συντρόφων και συντροφισσών μας σε όλη την επικράτεια με αφορμή το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη και τα 11 χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη. Πάντα πιστεύαμε ότι η φαντασία προωθεί στην αντιεξουσία και το αντίστροφο. Στην εξουσία πάντα αντιστοιχούσε η ματαιοδοξία.
ΥΓ2. Οι διάχυτες, οργανωμένες και αυθόρμητες, πρωτοβουλίες μας σε κάθε σημείο των πόλεων μας αναδεικνύουν το αυτονόητο αδιέξοδο του δόγματος “νόμος και τάξη” του Χρυσοχοϊδη, των επιτελείων και των μπάτσων του. Κίνημα σημαίνει κίνηση και τίποτα δεν μπορεί να φιμώσει, να ξεριζώσει και να οριοθετήσει την κίνηση των αντιστεκόμενων ανθρώπων. Οι μπάτσοι σας έχουν ωράρια. Η ζωή και οι αγώνες μας, όχι.Είναι εκεί νύχτα-μέρα να σας βάζουν νέα προβλήματα. Οι μπάτσοι σας έχουν μισθούς. Ο αγώνας για την ελευθερία δεν έχει αντίτιμο. Τα κατασταλτικά πλάνα σας έχουν χρονοδιαγράμματα. Τα όνειρα και οι επιθυμίες μας τα υπερβαίνουν. Μιχαλάκη, εμείς θα ζήσουμε για να γιορτάσουμε την ήττα των σχεδίων σου. Εσύ;
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ»
