Της Ντεμίνας Μασούλα*
Προ λίγων ημερών, ενημερωθήκαμε ότι μπήκαν αστυνομικοί σε κινηματογράφους, κατόπιν τηλεφωνήματος υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού, διέκοψαν την προβολή ταινίας, αναζήτησαν ανήλικους θεατές και τους προσήγαγαν στο Αστυνομικό Τμήμα, όπου και παρέμειναν αρκετές ώρες χωρίς καν νερό, ως εγκληματίες, πριν τελικά τους αφήσουν ελεύθερους σαν να μη συνέβη τίποτα σημαντικό ή περίεργο. Ακολούθως ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι φημών αλλά κι επιπλέον πληροφοριών, κατηγοριών, χαβαλέ, μια ανταλλαγή ευθυνών μεταξύ αρμοδίων και μη, και αποκορύφωμα τη δήλωση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι θα πάει με το 15χρονο γιο του να δει την ταινία, παραβιάζοντας το Νόμο που εφήρμοσαν οι άνδρες της ΕΛΑΣ μερικές ώρες νωρίτερα!
Αυτά είναι τα γεγονότα, τα οποία μέσα στην κρατική κι εθνική ενίοτε παράνοια, τεκμηριώνουν έτι και νυν, ότι κυβερνώμεθα από ανοήτους (sic).
Νόμος του 1937 υπάρχει, όπως και νόμος του Κ. Μητσοτάκη από το 1991. Και νόμος Γερουλάνου- Μενδώνη υπάρχει, που ορίζει ότι συγκεκριμένοι υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού μπορούν να ασκήσουν έλεγχο για την ηλικία θεατών που τους επετράπη η είσοδος σε αίθουσα. Δεν αναφέρεται πουθενά η κλήση δυνάμεων καταστολής για να μπουν στην αίθουσα, να ελέγξουν και να προσαγάγουν εφήβους στο Τμήμα. Ο έλεγχος αφορά, πχ, τον αιθουσιάρχη και εάν όντως ζήτησε ταυτότητες σε εφήβους για την ηλικία των οποίων υπάρχει ηλικιακός περιορισμός πρόσβασης.
Αυτό δεν έγινε. Αντίθετα, αυτό που συνέβη είναι ότι ένστολοι και ένοπλοι μπήκαν στην αίθουσα, σοκάροντας θεατές, ρωτώντας ποιος είναι ανήλικος, και οδηγώντας έξω εμβρόντητους και φοβισμένους εφήβους.
Κι αν το θέμα ξεκίνησε από δύο υπερβολικούς ή άλογους υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού, το ζήτημα γίνεται σημαντικό κι επικίνδυνο από τη στιγμή που η διαχείρισή του, ουσιαστικά κι επικοινωνιακά, περνά στο Υπουργείο Προστασίας (ποιας;) του Πολίτη με την απόφαση αφενός της Ελληνικής Αστυνομίας να εμπλακεί, αφετέρου και κυρίως, με την προσωπική εμπλοκή του υπουργού.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος, η αστυνομία όφειλε να ζητήσει από τις αρμόδιες υπαλλήλους να ασκήσουν τα κατά το νόμο καθήκοντά τους. Και αφού με σύμφωνη κάποιου προϊσταμένου, πήγαν να ελέγξουν και πατάξουν το έγκλημα, όφειλαν να σεβαστούν την τάξη, τους εφήβους, το κοινό της αίθουσας και του γύρω χώρου, τους γονείς των εφήβων. Διότι δυστυχώς, αναλαμβάνοντας πέραν των σχετικών αρμοδιοτήτων τους το ρόλο του παιδονόμου έφεραν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: δημιούργησαν εχθρούς χωρίς λόγο, περιφρόνηση στο λειτούργημά τους χωρίς αιτία.
Στοιχεία που με εξαιρετική ευκολία ενίσχυσε ο πολιτικός τους προϊστάμενος, υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Διότι αντί ως ηγήτωρ, ηγέτης, leader, να επωμιστεί τον υπερβάλλοντα ζήλο (sic) αστυνομικών,, προτιμά να τους εκθέσει, ταπεινώσει ως ανίκανους χωροφυλακους του ’50, ανακοινώνοντας στο twitter ότι θα παραβιάσει το νόμο και θα πάει με το γιο του να δει την ταινία! Η φαιδρότητα του ανδρός, παροιμιώδης και διαχρονική, θα πείτε, άλλωστε ψήφιζε Μνημόνια χωρίς να τα έχει διαβάσει, μεταξύ άλλων. Η έλλειψη όμως, επαγγελματικής συνείδησης, ενσυναίσθησης, σεβασμού των συνεργατών και υφισταμένων που τον κρατούν στην καρέκλα αυτή καθώς λάθη και παραλείψεις τους θα μπορούσαν να τον είχαν οδηγήσει σπίτι του, είναι δεικτική ανθρώπου που στερείται παιδείας, ήθους, ηγετικών και διοικητικών χαρακτηριστικών. Διότι αυτό που κατάφερε ήταν να καταστήσει τον αστυνόμο παιδονόμο, χωροφύλακα, μπάτσο. Να παραγκωνίσει τους γονείς, να παραβλέψει το κοινωνική τους αποστολή, να τους χρίσει μπότα και γκλομπ εν καιρώ ειρήνης και δημοκρατίας, να υπενθυμίσει κάποιους σκάρτους κι εγκληματίες συναδέλφους τους σαν να θέλει να πει ότι αυτή τελικά αυτή είναι η Ελληνικη Αστυνομία, κι αυτοί οι αστυνομικοί, που μπουκάρουν σε σινεμά μέρα μεσημέρι, μαζεύουν κόσμο, δέρνουν, ενίοτε σκοτώνουν•έναν αστυνομικό που σήκωσε όπλο και δολοφόνησε εν ψυχρώ 15χρονο, άλλους που παρέμειναν απαθείς μπροστά στη δολοφονία ενός νεαρού που τον έλεγαν Παύλο ενόσω ο δολοφόνος δήλωνε «δικός σας είμαι», άλλους που χτυπούν και τραυματίζουν φωτογράφους, ηλικιωμένους, πιτσιρικάδες,, ή ασκούν εξαιρετικά βίαιο χειρισμό on camera, σε ψυχοραγούντα που έχει υποστεί σοβαρότατη σωματική βία δημόσια και τον έλεγαν Ζακ. Σαν να θέλει να πει και στον αστυνόμο και τους Πολίτες, αυτή η είναι η αστυνομία, κι αν σας αρέσει, αδιαφορώντας (ή μήπως στοχεύοντας;) να στρέψει μια ολόκληρη κοινωνία απέναντι στον αστυνομικό.
Και να πει στον αστυνομικό ταυτόχρονα, πόσο άχρηστο κι ανόητο τον θεωρεί αφού εκείνος θα παρανομήσει και θα πάει με τον έφηβο γιο του να παρακολουθήσει το Τζόκερ, θεωρώντας ασφαλώς δεδομένο ότι ουδείς, υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού, αιθουσάρχης, αστυνομικός θα ελέγξει την ηλικία του νεαρού στην είσοδο και θα του την απαγορεύσει, διότι εκτός των άλλων, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη της Κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι και υπεράνω του Νόμου.
Θα μπορούσαν να είναι σενάριο κωμωδίας τα παραπάνω, δυστυχώς όμως είναι η πραγματικότητα του Υπουργού Χρυσοχοΐδη και της Κυβέρνησης Μητσοτάκη που και απεδέχθη τις πράξεις απάντων, και βεβαίως βρήκε γελοία επιχειρήματα δήθεν με διαφωνία διαζευγμένου ζευγαριού ως προς τη σωστή ανατροφή του γιου τους, ανακάλυψε ΣΥΡΙΖΑϊκά πολιτικά φρονήματα των δύο υπαλλήλων του ΥΠΠΟ, κατηγόρησε ονομαστικά μια από τις σημαντικότερες αρχαιολόγους της χώρας, με ερευνητικό, ανασκαφικό, διοικητικό έργο εγνωσμένης αξίας διεθνώς.
Και βεβαίως, απέδειξαν πόσο ολίγιστοι και άσχετοι είναι όταν όλοι οι νεαροί και τα παιδιά με ευθύνη των γονέων τους, θα απολαύσουν το Τζόκερ κατεβάζοντας το με torrents, ενώ ενδεχομένως παρακολουθούν πορνογραφικά κανάλια στο internet, ταινίες βίας ή παίζουν fortnite, τζογάρουν στο τζόκερ στα προποτζίδικα που ανεξέλεγκτα λειτουργούν σε κάθε γειτονιά, και πάντως στα 17 τους, μπορεί να μην τους επιτρέπεται να δουν ταινία, έχουν συνταγματικό δικαίωμα να ψηφίζουν.
*Ντεμίνα Μασούλα, PhD
Σύμβουλος Στρατηγικής Επικοινωνίας
