Ανάρτηση τού Χρήστου Μπαλάσκα, συνδικαλιστή της ΕΛ.ΑΣ στην προσωπική του σελίδα στο facebook:
18.5.2011. Ώρα 03.55 πρωινή. Εκτελούσα υπηρεσία με τον Μηνά ως περιπολικό της άμεσης δράσης. Ξαφνικά μία μοτοσυκλέτα η οποία ήταν κλεμμένη δεν σταμάτησε σε σήμα μας.
Ενημερώθηκε το κέντρο και άρχισε η καταδίωξη. Όταν τελικά ο αναβάτης αποκλείστηκε σε ένα αδιέξοδο, ήρθαμε σε συμπλοκή σώμα με σώμα. Ο γιγαντόσωμος κακοποιός μας πέταγε από δω κι από κει σαν κούκλες και τους δύο. Πάνω στην πάλη, έβγαλε ένα στιλέτο και μου κατάφερε μια μαχαιριά στον δεξιό βραχίονα και μια στο στήθος. (Ευτυχώς με έσωσε η κονκάρδα της άμεσης δράσης).
Τότε κι εγώ τον πυροβόλησα στο πόδι (βολή ακινητοποίησης). Ευτυχώς δεν πρόλαβε να βγάλει το MAGNUM 357 περίστροφο το οποίο είχε κρυμμένο στην άλλη του τσέπη. Η πολιτεία με τίμησε με τον αστυνομικό σταυρό της ανδραγαθίας και προαγωγή στο βαθμό του ανθυπαστυνόμου, και τον Μηνά με ηθική και υλική αμοιβή. (Άδικο γιατί πάλεψε σαν λιοντάρι).
Αυτό δείχνει ότι ένας συνδικαλιστής μπορεί να είναι μπαρουτοκαπνισμένος….. Από τότε πέρασαν εννέα χρόνια και ακόμη ευχαριστώ το Θεό που ζω. Αυτά έχει η άμεση δράση. Φεύγεις για υπηρεσία και κανείς δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά ότι θα ξαναγυρίσεις στην οικογένειά σου.
Εγώ ευτυχώς μετά από λίγες μέρες γύρισα. Υπάρχουν όμως άλλοι συνάδελφοι που δεν κατάφεραν να γυρίσουν στα σπίτια τους……
