Δύο ανώτατοι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, ένας εν ενεργεία και ένας απόστρατος και πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, έγιναν στόχοι εμπρηστικών επιθέσεων, ως ένδειξη συμπαράστασης στον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Οι επιθέσεις αυτές δεν ανακοινώθηκαν ποτέ από την Ελληνική Αστυνομία και έγιναν γνωστές από κείμενο ανάληψης ευθύνης που αναρτήθηκε στο athens.indymedia, με την υπογραφή “Πυρήνες Άμεσης Δράσης-Πυρήνας Αναρχικής Αντιβίας”.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως τα μέλη των αναρχικών αυτών ομάδων γνωρίζουν λεπτομέρειες για το αντικείμενο εργασίας των δύο αξιωματικών, ειδικά του εν ενεργεία ταξίαρχου, ο οποίος υπηρετεί για πολλά χρόνια στον Κλάδο Προσωπικού του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. και ουδέποτε έχει αναφερθεί το όνομα του ή έχει απασχολήσει τα Μέσα Ενημέρωσης.
Το πλήρες κείμενο ανάληψης ευθύνης για τις δύο εμπρηστικές επιθέσεις είναι το εξής:
«Η κρατική επιχείρηση εξόντωσης του αντάρτη πόλης Δημήτρη Κουφοντίνα δε θα μείνει αναπάντητη.»
Η πολυήμερη απεργία πείνας του πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα και η επαπειλούμενη εξόντωσή του από τους δολοφονικούς μηχανισμούς της εξουσίας δεν αποτελεί ένα γεγονός αποκομμένο από την ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα. Διεξάγεται μέσα σε ένα πέπλο οργανωμένης σιωπής, μεθοδικής παραπληροφόρησης, ασύστολου αυταρχισμού. Όπως έχει ξανασυμβεί σε παρελθοντικά παραδείγματα απεργών πείνας που δολοφονήθηκαν από το κράτος, έτσι και τώρα παρατηρείται αντίστοιχο μοτίβο. Ο απεργός πείνας αναθεματίζεται από την πολιτική κανονικότητα, απανθρωποποιείται, θεωρείται πλέον ένας “εξόριστος” που εκβιάζει το κράτος για να ικανοποιήσει τα προσωπικά του “καπρίτσια” και κατ’ επέκταση το κράτος δεν έχει λόγο να υποχωρήσει μπροστά στους “εκβιασμούς” του.
«Ο κύριος Σαντς ήταν ένας καταδικασμένος εγκληματίας. Ο ίδιος επέλεξε να χάσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν άφησε σε πολλά από τα θύματά της.»
Μάργκαρετ Θάτσερ, 1981, αναφορικά με το θάνατο του Μπόμπι Σαντς, μέλους του IRA, έπειτα από απεργία πείνας.
Η κυβέρνηση της ΝΔ και η οικογένεια των Μητσοτάκηδων και των Μπακογιάννηδων εκτελούν συμβόλαιο θανάτου εις βάρος του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Είναι βασανιστές και δολοφόνοι. Και ως τέτοιοι θα καταγραφούν στην ιστορική μνήμη. Αυτοί, τα τσιράκια τους και όσοι στήριξαν έμπρακτα την ξεδιάντροπη θανατοπολιτική τους.
Έχουμε πολλά να πούμε, αλλά για την ώρα έχουμε πολλά περισσότερα να πράξουμε.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις εμπρηστικές επιθέσεις:
- Στο σπίτι του απόστρατου αντιστράτηγου της Ελληνικής Αστυνομίας, Χρήστου Κονταρίδη. Ο Κονταρίδης ήταν ίσως ο πιο αιμοβόρος αξιωματικός εκπαιδευτής των ΜΑΤ. Από το 1994 έως το 2008 έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή της καταστολής, όντας υπεύθυνος για δεκάδες περιστατικά αστυνομικής βίας εις βάρος διαδηλωτών. Είναι υπεύθυνος για το αίμα των αγωνιστών και των αγωνιστριών που χύθηκε στα πεζοδρόμια. Συνέχισε την άθλια καριέρα του σε υψηλές θέσεις μέσα στον κατασταλτικό μηχανισμό, εξαργυρώνοντας το γεγονός ότι υπήρξε μπροστάρης και πιστό μαντρόσκυλο του κράτους και του κεφαλαίου. Αφού αποστρατεύθηκε από την αστυνομία, κατέβηκε στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ. Έως σήμερα αρθρογραφεί ανελλειπώς, ευθυγραμμιζόμενος με την ακροδεξιά πολιτική ατζέντα και ενισχύοντας τις φασιστικές αντιλήψεις μέσα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
- Στο σπίτι του ταξίαρχου της Ελληνικής Αστυνομίας, Μιχάλη Λαδομένου. Ένας υψηλόβαθμος πολυθεσίτης ο οποίος, ως αρμόδιος για θέματα προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ, φρόντιζε ώστε να αποτελεί τον επίσημο διαμεσολαβητή μεταξύ των συνδικαλιστών και της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Ο Λαδομένος για πολύ καιρό επιτελούσε ένα διπλό ρόλο. Από τη μία να καλύπτει και να θάβει στη σιωπή τα εγκλήματα των αστυνομικών – συναδέλφων του, και από την άλλη να πιέζει για την ικανοποίηση των πιο αντιδραστικών αιτημάτων των συνδικαλιστών της αστυνομίας.
Δε μας προκαλεί εντύπωση το ότι οι ενέργειες αποκρύφτηκαν πλήρως από τα ΜΜΕ, τα οποία δεν μπορούν να διαχειριστούν με ευκολία το γεγονός ότι παρά την αστυνομοκρατία στους δρόμους και τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας, το αφήγημα της ΝΔ περί “τάξης και ασφάλειας” στην αθηναϊκή μητρόπολη καταρρέει λόγω των δεκάδων επιθέσεων και παρεμβάσεων που επιχειρούν να αποτρέψουν το σχέδιο εξόντωσης του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα. Η προκλητική συμμαχία τους με την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, τα δεκάδες εκατομμύρια που πήραν ως αντάλλαγμα, η παραπληροφόρηση, η συγκάλυψη, τα ψέματα που ξεστομίζουν με κάθε ευκαιρία, αναπόφευκτα θα τους θέσουν προ των ευθυνών τους. Για τα ΜΜΕ, “ελευθερία του λόγου” σημαίνει να γίνονται ο εκπρόσωπος προπαγάνδας της ΝΔ, να γίνονται ο βασικός μοχλός χειραγώγησης και κατασκευής μιας αντεστραμμένης πραγματικότητας, να γίνονται η φωνή της δολοφονικής βίας κράτους και κεφαλαίου.
Η θέση μας οφείλει να είναι αδιάλλακτη και ξεκάθαρη.
Σε μια πραγματικότητα όπου τα πάντα θεωρούνται αξιοποιήσιμα και αναλώσιμα, όπου η αξία τους απλώς άπτεται στο πεδίο του αφηρημένου και συμβολικού, το πιο ουσιαστικό υλικό κόστος είναι το κόστος νοήματος, το ψυχολογικό κόστος μπροστά στις εικόνες σύγκρουσης και έμπρακτης αμφισβήτησης του κρατικού μονοπωλίου της βίας. Είναι ο άμεσος φόβος της ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνικής απέχθειας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Είναι η έμμεση οικονομική ζημιά που προκύπτει σε επίπεδο πρόληψης για την υπεράσπιση της υπάρχουσας βαρβαρότητας. Ας γίνουμε εφευρετικοί, ας γίνουμε απειλή για τα καθάρματα που διαφεντεύουν τις ζωές μας. Τα σπίτια τους είναι εκεί έξω, τα γραφεία τους είναι εκεί έξω, όλα είναι εκτεθειμένα εκεί έξω. Και οι κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις θα ανθίσουν εκεί όπου οι κρατικές προσταγές θα αμφιβητηθούν στην πράξη.
Δεν προσδοκούμε καμία υποχώρηση όσον αφορά την οικονομία της βίας της κυβέρνησης ΝΔ. Στο παρόν, είναι ζήτημα υλικής και πολιτικής επιβίωσης να πολλαπλασιαστούμε, να μελετήσουμε τον εχθρό, να προσαρμόσουμε τους όρους του πολέμου μας σε αυτούς του σύχρονου καπιταλιστικού παραδείγματος. Είναι ζήτημα υλικής και πολιτικής επιβίωσης να γίνουμε επικίνδυνοι και ουσιαστικοί. Ακόμα και με εύκολα οικειοποιήσιμα μέσα, για να εντρυφήσουμε στις ανορθόδοξες πολεμικές μεθοδολογίες, για να οικοδομήσουμε στο εσωτερικό μας συνεκτικές σχέσεις ειλικρίνειας, υπευθυνότητας, αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης, για να μπορέσουμε να εξωτερικεύσουμε τα προτάγματά μας και να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας με τις καταπιεσμένες και τους αδύναμους που πλήττονται από τη βίαιη καπιταλιστική κρίση και αναδιάρθρωση.
Να αναζωπυρώσουμε τις επαναστατικές μας προσδοκίες χτίζοντας κοινωνικές και πολιτικές δομές ικανές να σταθούν στα πόδια τους και να απειλήσουν έμπρακτα την ισορροπία των κυρίαρχων δυνάμεων, μιλώντας (και) τη μόνη γλώσσα που μπορούν να καταλάβουν: τη γλώσσα της βίας.
Νίκη στην απεργία πείνας του επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα.
Άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού.
Αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατουμένους, από την Ελλάδα ως τη Χιλή και από τη Γαλλία ως την Ιταλία.
Να οργανωθούμε. Να επιτεθούμε. Να αγωνιστούμε με πάθος και αξιοπρέπεια.
Πυρήνες Άμεσης Δράσης
Πυρήνας Αναρχικής Αντιβίας