Το μήνυμα του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, Μιχάλη Καραμαλάκη, για τη “Γιορτή της Μητέρας”:
Η Μητέρα, η Μάνα, η Μαμά συνιστά τη γλυκύτερη έκφραση ζωής και αδιαπραγμάτευτο σημείο αναφοράς κάθε ανθρώπου. Είναι η έκφραση, που μετουσιώνει την ακούραστη ψυχική, πνευματική και σωματική απεραντοσύνη της μητρότητας.
Η Γιορτή της Μητέρας ισοδυναμεί με ύμνο ευγνωμοσύνης, τρυφερότητας και αγάπης. Το πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης που συνοδεύει την πνευματική υπόστασή της αποκαλυπτικά φανερώνει το μεγαλείο ψυχής και υπενθυμίζει την ατέρμονη θαλπωρή που χαρίζει η μοναδική στοργική της αγκαλιά. Οι θυσίες και η αδιάκοπη προσφορά της μένουν ανεξίτηλες και οδηγούν σε μια αμφίδρομη σχέση ισορροπίας και ευγνωμοσύνης.
Η Μητέρα είναι το στήριγμα, ο θεμέλιος λίθος, ο σταθμός της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Είναι η υποστηρικτική δύναμη των ονείρων μας, ο παρηγορητικός λόγος στις θλίψεις μας, η πραγματιστική γέφυρα των δυσκολιών μας. Είναι αυτή που χτίζει και στέγει τις ελπίδες μας, απολαμβάνοντας υπερήφανα το μέλλον μας. Κάθε γυναίκα μέσα από τη μητρότητα και την αποφασιστικά πλουσιοπάροχη προσφορά της προς τα παιδιά της, προσφέρει και στην ίδια την κοινωνία, με την αδιάρρηκτα ομαλή συνοχή της οικογένειας.
Η Ελληνίδα μητέρα αστυνομικός σήμερα γιορτάζει διπλά, καθώς ο διττός επίπονος και επίμοχθος επαγγελματικός ρόλος της, που καλείται καθημερινά να επιτελέσει, μας ωθεί με σεβασμό να σταθούμε δίπλα της και μαζί της και να την ευχαριστήσουμε ολόψυχα για όλα όσα προσφέρει.
Αλλά ισάξια οφείλουμε να ευχαριστήσουμε και κάθε μητέρα της Αστυνομικής Οικογένειας, που το παιδί της ή ο σύζυγός της, αστυνομικός, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την προάσπιση της εσωτερικής ασφάλειας και για την προστασία των πολιτών.
Για όλες αυτές τις μητέρες, που πολλές φορές αναγκάζονται μόνες τους να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους και να κρατήσουν ισχυρό το θεμέλιο λίθο της κοινωνίας μας, την οικογένεια, η υπερηφάνειά μας είναι δεδομένη και αυταπόδεικτη.
Ευχαριστούμε τη μητέρα για την ανιδιοτελή της αγάπη! Χρόνια Πολλά!
Μάνα, η στοργή σου μεγάλη κι΄απέραντη όσο η πλάση!
Ποιός θα μπορέση ως βαθιά την καρδιά σου ποτέ να διαβάση;
Μάνα, η στοργή σου πασίχαρη σαν τις αχτίδες του ήλιου,
μέσ΄στη χαρά του χρυσού προσκαλεί μαγικού σου βασίλειου.
Πώς με βελούδινα δάχτυλ΄αγγίζεις τους πόνους μας και τους γλυκαίνεις
Μάνα γλυκύτατη, όλα τα βάσανα συ τ΄απαλαίνεις!
Γεωργίου Βερίτη “Μάνα γλυκυτάτη”
