Ο Παύλος Μαρινάκης κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών την Δευτέρα (27/10) έκανε λόγο για την «ηχηρή μειοψηφία» των μπαχαλάκηδων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος τόνισε:
«Καταρχάς για να ξεκινήσω ανάποδα: Δεν είναι αντίπαλός μας, ούτε ποτέ πρόκειται να γίνει αντίπαλος, ούτε της κυβέρνησης, ούτε των αρχών, ένας συγγενής θύματος ενός τραγικού δυστυχήματος, μιας εθνικής τραγωδίας, όποια κι αν είναι αυτή. Γιατί εμείς δεν “ζυγίζουμε” την “αξία” των νεκρών, όπως κάνουν σε άλλους πολιτικούς χώρους, αλλά δεν είναι θέμα κυβέρνησης Α ή Β. Είναι θέμα μιας κατάστασης, η οποία μπορεί, νομίζω χωρίς καμία αμφιβολία να πει κανείς, ότι επικράτησε για πολλά χρόνια μεταπολιτευτικά, μιας φοβικότητας απέναντι στην “ηχηρή μειοψηφία” των μπαχαλάκηδων».
Δεν νομίζω, ότι αποτελεί άλλοθι μια δολοφονία, όσο τραγική κι αν είναι, για να καίγεται η Αθήνα
«Έχουμε ζήσει, δυστυχώς, μαύρες νύχτες, όπου κάηκε η Αθήνα, επειδή συνέβη μια τραγική δολοφονία, για την οποία η Δικαιοσύνη και σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό πήρε τις αποφάσεις της. Δεν νομίζω, ότι αποτελεί άλλοθι μια δολοφονία, όσο τραγική κι αν είναι, για να καίγεται η Αθήνα. Τα έχουμε πει αυτά, τα έχουμε συμφωνήσει. Για 50, 45 για την ακρίβεια χρόνια, ζούσαμε υπό το καθεστώς του ασύλου ανομίας στα πανεπιστήμια.
Πόσοι από αυτούς που μας ακούν έχουν χάσει μαθήματα, εξάμηνα, προθεσμίες για μεταπτυχιακά, επειδή κάποιοι ήθελαν να κάνουν δύο, τρεις, πέντε μήνες κατάληψη στα πανεπιστήμια; Μια παράνομη πράξη που θα έπρεπε, αυτονοήτως, να παύει εκείνη τη στιγμή, να σταματάει, να συλλαμβάνονται -αν έχουν κάνει άλλα αδικήματα όσοι τη διαπράττουν- και να ανοίγει το πανεπιστήμιο. Αυτό συμβαίνει τώρα.
Δεν νομίζω ότι αυτό είναι μομφή προς μια συγκεκριμένη κυβέρνηση. Είναι ένα “απόστημα”, το οποίο η κυβέρνηση αυτή το έσπασε, με την κατάργηση του ασύλου ανομίας το 2019 και τις δεκάδες εκκενώσεις καταλήψεων στα πανεπιστήμια, την αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα», προσέθεσε.
«Πόσες φορές έχουμε ζήσει να ακούμε συλλήψεις για επεισόδια και λόγω του ότι μετά το Αυτόφωρο τους άφηναν ή επειδή καταδικάζονταν για κάποια πλημμελήματα, έπαιρναν αναστολή και συνέχιζαν να κάνουν επεισόδια», συνέχισε. «Υπάρχει εντελώς διαφορετική διάθεση. Στα γήπεδα αντίστοιχα. Δεν είναι μία και δύο κυβερνήσεις.
Οι παραβατικοί δεν έχουν χρώμα ή ιδεολογία – Ο Ποινικός Κώδικας δεν κάνει διαχωρισμούς
Είναι μία από τις μεγαλύτερες πληγές της μεταπολιτευτικής Ελλάδας στο όνομα ενός δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, αυτή η φοβικότητα απέναντι σε παραβατικότητα ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Οι παραβατικοί δεν έχουν χρώμα ή ιδεολογία. Είτε είναι ακροδεξιοί, είτε ακροαριστεροί, είτε είναι Ολυμπιακοί- Παναθηναϊκοί, είτε είναι βόρειοι- νότιοι, οι παραβατικοί είναι παραβατικοί. Ο ποινικός κώδικας δεν κάνει διαχωρισμούς. Δεν συνέβαινε αυτό για μίας συγκεκριμένης “προέλευσης” βία στην Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια. Δεν συνέβαινε στον βαθμό που οι πολίτες, οι φορολογούμενοι, αυτοί οι νοικοκυραίοι που κάποιοι ειρωνεύονται και ανήκουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους με τους φόρους τους απαιτούσαν. Να λέμε την πραγματικότητα», κατέληξε.
