Παρήγγειλαν αεροπλάνα, ελικόπτερα και παράλληλα ζητούσαν μηχανικούς. Όμως η πραγματικότητα, γύρισε την πλάτη και έμεινε, σχεδόν, στον….άσο η ηγεσία του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας και η φυσική ηγεσία του Πυροσβεστικού σώματος.
Την ίδια ώρα όμως, γινόταν παρουσίαση των νέων, ιδιόκτητων, αεροσκαφών επιτήρησης και αναγνώρισης τύπου ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance) με την παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…
Στις 19 Σεπτεμβρίου το πυροσβεστικό σώμα προκηρύσσει διαγωνισμό και αναζητά “19 ιδιώτες ως πυροσβεστικό προσωπικό Ειδικών Καθηκόντων κατηγοριών Χειριστών εναερίων μέσων Π.Σ. και Μηχανικών Τεχνικών εναερίων μέσων Π.Σ. για το έτος 2025”. Ειδικότερα, οι ανάγκες ήταν για 10 πιλότους ελικοπτέρων, 6 αεροπλάνων και 3 μηχανικούς.
Ποια ήταν τα τελικά αποτελέσματα; Κανένας υποψήφιος για τα ελικόπτερα.
Πέντε υποψήφιοι για τα αεροπλάνα από τους οποίους κρίθηκαν ικανοί μόλις τρεις και…ένας μηχανικός αεροσκαφών!
Δείτε τα αποτελέσματα από το site της Πυροσβεστικής
Και το ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι γιατί δεν εμφανίστηκε ικανός αριθμός προσώπων αλλά κυρίως πως θα καλυφθούν οι θέσεις;
Οι παροικουντες του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας γνωρίζουν ότι οι οικονομικές απολαβές, σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, απέχουν πάρα πολύ. Πώς λοιπόν περίμεναν ότι κάποιος θα διάλεγε το Πυροσβεστικό σώμα και όχι μια ιδιωτική αεροπορική εταιρεία; Εκτός, αν πόνταραν στον… πατριωτισμό του.
Παράλληλα, ενώ το πρόγραμμα ΑΙΓΙΣ είναι σε εξέλιξη και τα εναέρια μέσα, σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα ξεκινήσουν να… προσγειώνονται, μόνο τα πυροσβεστικά αεροσκάφη Canadair έχουν εξασφαλισμενους χειριστές από την Πολεμική Αεροπορία. Τα υπόλοιπα είναι στον… “αέρα”.
Μετά την ψυχρολουσία στο κτίριο ΦΑΡΟΣ επικρατεί προβληματισμός και υπάρχουν διάφορες σκέψεις προκειμένου να καλυφθούν τα κενά… αέρος αλλά και μηχανικών. Μια λύση είναι να υπάρξει εσωτερική αναζήτηση για τον εντοπισμό πυροσβεστών που έχουν ήδη πάρει δίπλωμα και μπορούν να πετάξουν τα εναέρια μέσα της υπηρεσίας.
Βέβαια, θα χρειαστεί χρόνος και επιπλέον εκπαίδευση ανάλογα με τον τύπο του εναέριου μέσου που μπορεί να είναι από λίγους μήνες μέχρι και δύο χρόνια. Και το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι για ποιο λόγο δεν είχε γίνει νωρίτερα η σκέψη αυτή προκειμένου να εκπαιδευτεί προσωπικό και μάλιστα για ένα τόσο απαιτητικό αντικείμενο; Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι το να πετάς ένα ελικόπτερο ή ένα αεροσκάφος είναι κάτι απλό και εύκολο.
Του Παναγιώτη Μπούσιου
