Του Παναγιώτη Μπούσιου*
Μια φορά και έναν καιρό…. υπήρχε η Χωροφυλακή και η Αστυνομία Πόλεων. Το 1984 ενώθηκαν αλλά τα «ζιζάνια», όπως λένε όσοι έζησαν εκείνη την εποχή, «έτρωγαν» για πολλά χρόνια τα «σωθικά» της αστυνομίας.
Ακολούθησαν δεκαετίες με προσωπικό που έμπαινε στην αστυνομία επειδή είχε «Μπάρμπα στην Κορώνη», χωρίς ιδιαίτερα κριτήρια. Τα αποτελέσματα, γνωστά και πολλές φορές ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία αλλά και την «οικογένεια» της αστυνομίας. Τα χρόνια πέρασαν, η αστυνομία προσπάθησε να αλλάξει και το 1995 γίνεται μια φοβερή τομή για το Σώμα που το ανέβασε πολλά επίπεδα.
Εισαγωγή στην αστυνομία μέσω πανελλαδικών εξετάσεων. Νέα παιδιά επιλέγουν συνειδητά να υπηρετήσουν και να σταδιοδρομήσουν. Ναι, πολλές φορές το έκαναν και για την σιγουριά του Δημοσίου αλλά το επίπεδο άλλαξε.
Στα τέλη του 1999 «συστάθηκαν οι χίλιες πρώτες οργανικές θέσεις των ειδικών φρουρών» καθώς οι ανάγκες αστυνόμευσης είχαν αλλάξει πολύ. Ξεκινά μια νέα εσωτερική κόντρα μεταξύ «αστυνομικών» και «ειδικών φρουρών» με τους μεν να υποστηρίζουν ότι οι δε, δεν ήταν κανονικοί αστυνομικοί. Οι πολίτες… κάτι άκουγαν αλλά δεν τους ενδιέφερε καθόλου. «Όλοι στην αστυνομία δεν είναι;» έλεγαν. Το 2008, οι «ειδικοί φρουροί» γίνονται «αστυνομικοί» και σιγά σιγά οι… γωνίες αμβλύνθηκαν.
Τον περασμένο Ιανουάριο, η πολιτεία αποφασίζει να πάρει 1.500 ειδικούς φρουρούς, όχι από την «πόρτα» των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά από το «παράθυρο» της ομολογουμένως, ανάγκης για προσωπικό που θα περιπολεί στους δρόμους. Ακολουθούν… χλιαρές αντιδράσεις από μερίδα των συνδικαλιστικών οργάνων ενώ κάποιοι άλλοι «τρίβουν τα χέρια τους».
Στο μεταξύ, άρχισε πάλι να «φουντώνει» η κουβέντα για «αστυνομικούς» και «ειδικούς φρουρούς». Η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και η φυσική ηγεσία, προσπαθούν να βάλουν «κάτω από τις φτερούγες τους» όλο το προσωπικό, καθώς γνωρίζουν ότι μόνο έτσι έχουν να κερδίσουν.
Κάνουν πολύ καλά…
Και ξαφνικά, το astinomiko.gr δημοσιεύει μια είδηση με τίτλο: «Παράσημα σε αστυνομικούς για το Μάτι αλλά με γκρίνιες και πικρίες!».
Και αναρωτιέμαι… Μα γιατί τόσο επιμονή με το παρελθόν; Δεν έμαθε κανείς; Δεν διδάχτηκε τίποτα; Είναι εποχή για… διαχωρισμούς;
Δηλαδή, μόνο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ ήταν στο Μάτι; Τα περιπολικά της Άμεσης Δράσης δεν μετέφεραν κόσμο; Η τροχαία δεν διαχειρίστηκε την κυκλοφορία;
Τα τοπικά τμήματα που γνώριζαν την περιοχή; Όλοι δεν βοήθησαν; Να πάρουν όλοι μετάλλιο; Ας το αποφασίσει η πολιτική και η φυσική ηγεσία.
Αντί αυτού όμως, έγινε μια κίνηση χωρίς… ιστορική μνήμη. Το ρεπορτάζ λέει… Στις υπηρεσίες επικρατεί αναβρασμός. Το προσωπικό γκρινιάζει γιατί ακόμα και στην τελευταία ΔΕΘ περίμενε οικονομική επιβράβευση και εισέπραξε «ευχαριστώ». Νιώθουν ότι υπάρχουν «παιδιά» και «παραπαίδια».
Το χειρότερο όμως είναι ότι βλέπουν τον συνάδελφο τους με… μισό μάτι. Αλήθεια, ποιος φταίει γι αυτό; Ή ποιος θα κληθεί να το διαχειριστεί στην καθημερινότητα;
Και για να μην παρεξηγηθώ…
Οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ που τιμήθηκαν, και μετάλλια να μην έπαιρναν, πάλι με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσαν. Τους είχα παρακολουθήσει σε συνέντευξη τους, λίγο καιρό μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, και κατάλαβα ότι ήταν όχι ΔΙ.ΑΣ αλλά…. θεός ΔΙΑΣ.
*Ο Παναγιώτης Μπούσιος είναι αστυνομικός συντάκτης του STAR CHANNEL
