Ποιος το περίμενε ότι η μονοήμερη εκδρομή του 2ου Τεχνικού και Επαγγελματικού Λυκείου Νέας Ιωνίας Βόλου θα κατέληγε σε τραγωδία, όχι εξαιτίας μιας απροσεξίας ή στραβοτιμονιάς, αλλά επειδή ο οδηγός του λεωφορείου υπέστη οξύ έμφραγμα στα 38 του χρόνια και το βαρύ όχημα θα έπεφτε ακυβέρνητο σε γκρεμό βάθους 70 μέτρων!
Τα σωστικά συνεργεία ανέσυραν νεκρό το Νίκο Μιχάλη, όπως και την 40χρονη καθηγήτρια – συνοδό Βάγια Παπακωνσταντίνου, που καθόταν δίπλα στον οδηγό. Αυτό που έσωσε τους 52 μαθητές ήταν το γεγονός ότι το λεωφορείο δεν ανατράπηκε όταν βρέθηκε στο γκρεμό, αλλά ουσιαστικά κύλησε στην πλαγιά και σταμάτησε πάνω σε έναν μαντρότοιχο!
Ήταν πρωί Δευτέρας 14 Οκτωβρίου 1991, όταν το λεωφορείο ξεκίνησε από το σχολείο της Νέας Ιωνίας με προορισμό τη Μακρινίτσα, στις πλαγιές του Πηλίου. Όλα ήταν όμορφα και οι μαθητές απόλαυσαν την ομορφιά της φύσης. Λίγο πριν από το μεσημέρι ήρθε η ώρα της επιστροφής. Οκτώ χιλιόμετρα πριν από το Βόλο, στο ύψος του Προφήτη Ηλία Ανακασιάς, ο οδηγός του λεωφορείου έχασε τις αισθήσεις του και έγειρε πάνω στο τιμόνι. Όλα έγιναν σε δευτερόλεπτα και τα γέλια μετατράπηκαν σε κραυγές αγωνίας.
Η 40χρονη καθηγήτρια και οι μαθητές που κάθονταν στα μπροστινά καθίσματα είδαν έντρομοι το λεωφορείο να βγαίνει από το δρόμο, να μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα, να γκρεμίζει μια κολόνα της ΔΕΗ και να συνεχίζει την ανεξέλεγκτη πορεία του προς τον γκρεμό. Ένας μαντρότοιχος συγκράτησε το βαρύ όχημα και το νήμα της ζωής των δεκάδων μαθητών που επέβαιναν! Όμως η άτυχη καθηγήτρια εκσφενδονίστηκε έξω από την πόρτα που άνοιξε τη στιγμή της πρόσκρουσης και έχασε τη ζωή της… Το μπροστινό μέρος του λεωφορείου είχε γίνει μια άμορφη μάζα.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο και μέσα σε λίγα λεπτά η επαρχιακή οδός Βόλου – Τσαγκαράδας μέσω Χανίων είχε γεμίσει ασθενοφόρα που έκαναν αγώνα δρόμου για να μεταφέρουν τους τραυματίες στο νοσοκομείο της πόλης. Κάτοικοι από τον Προφήτη Ηλία και τις Σταγιάτες έσπευσαν να βοηθήσουν στον απεγκλωβισμό των επιβατών και να τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες, ενώ και κάποια περιπολικά που έφτασαν στην περιοχή μετατράπηκαν σε ασθενοφόρα μεταφέροντας και αυτά τραυματισμένους μαθητές.
Έξι απ’ αυτούς ήταν σε πιο σοβαρή κατάσταση και χρειάστηκε να παραμείνουν για νοσηλεία. Ήταν ο 48χρονος διευθυντής του Λυκείου Θωμάς Αντωνίου, η 30χρονη καθηγήτρια Ελένη Θεοχάρη και οι 16χρονοι μαθητές Νίκος Μαχαίρας, Δημήτρης Βαΐτσης, Γιώργος Οικονόμου και Γιώργος Καραγεώργος. Οι γιατροί είπαν ότι η ζωή τους δεν διέτρεχε άμεσο κίνδυνο. Άλλοι 30 μαθητές είχαν τραυματιστεί πιο ελαφρά και αφού τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, αποχώρησαν. Στο μεταξύ το τραγικό νέο είχε φτάσει στη Νέα Ιωνία Βόλου και οι διάδρομοι του νοσοκομείου είχαν γεμίσει από γονείς που ρωτούσαν γεμάτοι αγωνία για την τύχη των παιδιών τους.
«Βρισκόμασταν λίγο πριν από τη διασταύρωση για τις Σταγιάτες, όταν σε μια μικρή στροφή είδαμε τον οδηγό να γέρνει στο τιμόνι», θα πει αργότερα ο μαθητής Νίκος Μαχαίρας, από το κρεβάτι του νοσοκομείου Βόλου. «Τα χάσαμε, αλλά δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε, όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Όταν το λεωφορείο χτύπησε στον μαντρότοιχο πεταχτήκαμε όλοι μπροστά, λόγω και της μεγάλης κλίσης. Κάποιοι ήταν όρθιοι. Ήμασταν τυχεροί γιατί εάν έπαιρνε τούμπες, δεν θα ζούσε κανείς τώρα…».
Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ο άτυχος οδηγός Νίκος Μιχάλης, που καταγόταν από τον Λαύκο του Πηλίου, είχε αφήσει την τελευταία του πνοή από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και οι ειδικοί πραγματογνώμονες, που άρχισαν τις έρευνες για την αιτία του δυστυχήματος, πήραν την απάντηση που αναζητούσαν. Το λεωφορείο ανήκε στο τουριστικό γραφείο «Βαζούρας» του Βόλου και ήταν ηλικίας 15 ετών. Ο υπουργός Παιδείας Γιώργος Σουφλιάς εξέφρασε τη βαθιά λύπη του για το δυστύχημα, ενώ τις επόμενες ημέρες όλοι οι τραυματίες πήραν εξιτήριο από το νοσοκομείο.
