Τι μπορεί να οδηγήσει μια μητέρα να αφαιρέσει τη ζωή του σπλάχνου της; Πόσο σκοτεινιασμένη μπορεί να είναι μια ψυχή για να φτάσει μέχρι την παιδοκτονία; Όσα ελαφρυντικά κι αν προσπαθεί να δώσει η ψυχιατρική, οι σύγχρονες Μήδειες και τα τραγικά «παιγνίδια» του ταραγμένου τους μυαλού έχουν βάλει τη «σφραγίδα» τους στην ιστορία του εγκλήματος στην Ελλάδα.
Ένα κεφάλαιο στην ιστορία αυτή αποτελεί η Καλλιόπη Αναγνωστίδου, μια 27χρονη νοικοκυρά από το Αιγάλεω, η οποία κατακρεούργησε με ένα μαχαίρι τον τριών ετών γιο της. Μετά άρχισε να πλέκει στο άρρωστο μυαλό της σενάρια περί ληστών που μπήκαν στο σπίτι της και μαχαίρωσαν το παιδί. Όμως, το είχε σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια. Το δικαστήριο έκρινε ότι είχε το ακαταλόγιστο και διέταξε τον εγκλεισμό της στο ψυχιατρείο…
Το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1995 οι κάτοικοι της οδού Λητής στο Αιγάλεω είδαν την 27χρονη μάνα να βγαίνει τρέχοντας από το σπίτι της, στον αριθμό 25, κρατώντας στην αγκαλιά της το μικρό Δημήτρη, που ήταν πλημμυρισμένος στο αίμα. Το μυαλό τους πήγε αμέσως στο κακό, καθώς ήξεραν εδώ και χρόνια ότι η νεαρή γυναίκα αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα.
Μεθούσε συχνά και είχε κάνει στο παρελθόν τουλάχιστον επτά απόπειρες αυτοκτονίας. Από τότε που χώρισε από τον σύζυγό της, Γιώργο Πετρέλη, τα δύο από τα τέσσερα ανήλικα παιδιά τους φιλοξενούνταν σε ίδρυμα. Ο ψυχικός της κόσμος κατέρρεε μέρα με τη μέρα…
Κρατώντας το παιδί στην αγκαλιά, η 27χρονη γυναίκα έφτασε λίγο αργότερα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιά και έξω από τα εξωτερικά ιατρεία άρχισε να καλεί σε βοήθεια. Οι γιατροί πήραν αμέσως τον μικρό, που είχε τραύματα σε όλο του το σώμα και τον έβαλαν κατ’ ευθείαν στο χειρουργείο. Όμως, παρά τις προσπάθειές τους, επί δύο ώρες, δεν κατάφεραν να τον σώσουν. Ένα βαθύ τραύμα στην κοιλιά και άλλο ένα άλλο στο ύψος της καρδιάς ήταν τα μοιραία για το άτυχο αγοράκι.
Η γυναίκα μιλούσε ακατάληπτα και χωρίς ειρμό στους γιατρούς, όταν την ρώτησαν κάτω από ποιες συνθήκες είχε τραυματιστεί το παιδί. Έτσι ειδοποίησαν την Αστυνομία. Λίγο αργότερα η 27χρονη μητέρα άρχισε να περιγράφει τις δραματικές στιγμές που είχε ζήσει: «Ήμουν στο σπίτι, όταν κάποιος χτύπησε την πόρτα. Μόλις άνοιξα, ένας άγνωστος άνδρας όρμησε πάνω μου και μου ζήτησε χρήματα. Μιλούσε σπαστά ελληνικά και φαινόταν αλλοδαπός, ίσως Αλβανός. Άρχισα να φωνάζω και τότε πήρε ένα μαχαίρι και χτύπησε το παιδί. Το πήρα αμέσως και το έφερα στο νοσοκομείο».
Ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι η γυναίκα αντιμετώπιζε έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Το σενάριο, που όπως αποδείχθηκε είχε ξετυλίξει από το μυαλό της, δεν «έδενε» από πουθενά. Οι γείτονες στο Αιγάλεω έδωσαν τις πραγματικές διαστάσεις της τραγικής ιστορίας και οι αστυνομικοί της Ασφάλειας, που πήγαν στο σπίτι για την αυτοψία, έριξαν φως στις τελευταίες στιγμές του άτυχου αγοριού.
Ο μικρός Δημήτρης έπαιζε ανυποψίαστος στο χολ του σπιτιού τους, όταν η μάνα άρπαξε ένα μαχαίρι από την κουζίνα και άρχισε να τον χτυπάει. Ξαφνικά, λες και τα σύννεφα απομακρύνθηκαν από το μυαλό της, πήρε το αιμόφυρτο παιδί και το μετέφερε στο νοσοκομείο.
Η Καλλιόπη Αναγνωστίδου δεν μπορούσε να εξηγήσει τους λόγους που την ώθησαν στο έγκλημα. Και πώς θα μπορούσε, άλλωστε… Μετά την απολογία της προφυλακίστηκε και το Νοέμβριο του 1996 έγινε η δίκη της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών. Η υπεράσπιση προσπάθησε να πείσει το δικαστήριο ότι τη στιγμή του εγκλήματος είχε το ακαταλόγιστο. Ανάλογη ήταν και η τοποθέτηση του εισαγγελέα. Έτσι το δικαστήριο αποφάσισε τον εγκλεισμό της στο ψυχιατρείο.
