Ήταν απορίας άξιον, πώς τόσοι βαρυποινίτες και ισοβίτες, που γνωρίζονταν μεταξύ τους σαν αδέλφια και ανήκαν στις ίδιες εγκληματικές συμμορίες, βρέθηκαν το καλοκαίρι του 1997 όλοι μαζί στη φυλακή της Kέρκυρας. Οι περισσότεροι ήξεραν από αποδράσεις, γνώριζαν χώρους και καταστάσεις. Κι έτσι, μόλις ενάμισι χρόνο μετά τη μεγάλη απόδραση 44 κρατουμένων μέσω υπόγειου τούνελ, η ιστορία επαναλήφθηκε, όταν οκτώ κρατούμενοι, από τους 15 που συμμετείχαν στην «επιχείρηση», κατάφεραν να δραπετεύσουν, κάποιοι απ’ αυτούς με ταξί, παίρνοντας ως όμηρο έναν φύλακα!
Το κόλπο ήταν πρωτότυπο, αλλά αποδείχθηκε και αποτελεσματικό. Κατά τη διάρκεια του απογευματινού προαυλισμού δυο κρατούμενοι έριξαν μια μπάλα στην ταράτσα της Δ’ Ακτίνας και ζήτησαν μια σκάλα για να την κατεβάσουν. Ταυτόχρονα δύο κρατούμενοι ζήτησαν να τηλεφωνήσουν από τα καρτοτηλέφωνα της Δ’ και της E’ Ακτίνας. Οι φύλακες της βάρδιας τους το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να μείνουν ανοικτές οι διπλές πόρτες και η εσωτερική «κερκόπορτα», όπως την αποκαλούν στη γλώσσα της φυλακής, με τη σκάλα ανάμεσα στα φύλλα της.
Σε χρόνο μηδέν τέσσερις σωφρονιστικοί υπάλληλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με 25-30 κρατουμένους. Ένας απ’ αυτούς, ο Γιώργος Παυλόπουλος, κρατούσε στα χέρια του ένα πιστόλι, που αποδείχθηκε ομοίωμα φτιαγμένο από μολύβι στο σιδηρουργείο της φυλακής. Μπορούσε να ρίξει μόνο μία σφαίρα, καθώς είχε ελατήριο και επικρουστήρα. Οι κρατούμενοι πήραν το τηλεχειριστήριο από τα χέρια του επόμενου φύλακα και άνοιξαν την ενδιάμεση πόρτα. Tο μόνο εμπόδιο πριν από την κεντρική πύλη ήταν ο 32χρονος Παναγιώτης Kραβαριώτης από τον οποίο άρπαξαν τα κλειδιά, τον πήραν μαζί τους ως όμηρο και απομακρύνθηκαν τρέχοντας.
Οι άνδρες της εξωτερικής φρουράς άνοιξαν πυρ, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν τρεις κρατούμενους, ανάμεσά τους τον «φαντομά» Kώστα Σαμαρά -ο οποίος “μετρούσε” ήδη πέντε αποδράσεις από φυλακές και κρατητήρια- και το νεαρό Αλβανό Bλαντιμίρ Λούσι, που κρατούσε το τηλεχειριστήριο. Κι ενώ ούρλιαζε ο συναγερμός της φυλακής, οι δραπέτες σταμάτησαν δυο ταξί και υποχρέωσαν τους οδηγούς να πατήσουν γκάζι. Tο ένα δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί και εγκλωβίστηκε από περιπολικά στην περιοχή του Φιγαρέτου, όπου συνελήφθησαν πέντε από τους δραπέτες, μεταξύ των οποίων ο Παυλόπουλος και ο Αντώνης Δίπλας. Tο άλλο έφτασε μέχρι την Παλαιοκαστρίτσα, όπου ο όμηρος σωφρονιστικός υπάλληλος αφέθηκε ελεύθερος το επόμενο πρωί. Όταν κατάφερε να ειδοποιήσει την Αστυνομία, οι δραπέτες ήταν ήδη μακριά.
Η καταμέτρηση έδειξε ότι είχαν καταφέρει να αποδράσουν πέντε Αλβανοί και τρεις Έλληνες βαρυποινίτες: ο Βασίλης Καλτσάς, μέλος του «συνδικάτου του εγκλήματος», ο ληστής τραπεζών Κώστας Χιρβατίδης και ο ισοβίτης για τη δολοφονία του ταμία του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Πειραιά Μιχάλης Αδαμαντίδης.
Μετά την ομαδική απόδραση του προηγούμενου έτους, οι φυλακές της Κέρκυρας έπαψαν να χαρακτηρίζονται υψίστης ασφαλείας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης είχε υποσχεθεί στους φορείς του νησιού ότι δεν θα φιλοξενούσε πλέον επικίνδυνους κακοποιούς. Όμως, όχι μόνο δεν τήρησε την υπόσχεση, αλλά, δια στόματος γενικού γραμματέα Κώστα Νταϊλιάνα απέδωσε την ευθύνη για την καθυστέρηση στην απομάκρυνση της φυλακής στο δήμο και τη νομαρχία, που δεν είχαν μεριμνήσει για την εξεύρεση κατάλληλου χώρου. Ο κ. Νταϊλιάνας τόνισε πως είχε ενημερώσει το νομάρχη Κέρκυρας ότι «πάρα πολλοί φύλακες περισσότερο ασχολούνται με τον τουρισμό και θεωρούν ως πάρεργο τη φύλαξη»! Προχώρησε, μάλιστα, ένα βήμα παραπέρα, δηλώνοντας ότι τουλάχιστον δύο φύλακες είχαν πάρει πέντε εκατομμύρια δραχμές για να διευκολύνουν τους δραπέτες! Το πόρισμα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κέρκυρας δεν οδήγησε τελικώς σε διώξεις για χρηματισμό σωφρονιστικών υπαλλήλων, καθώς κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε, αλλά για το πλημμέλημα της ελευθέρωσης κρατουμένου από αμέλεια. Πέντε φύλακες και ο διευθυντής τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.
Οι τρεις Έλληνες δραπέτες δεν χάρηκαν πολύ την ελευθερία τους. Τρεις μήνες αργότερα ο Μιχάλης Αδαμαντίδης βρέθηκε δολοφονημένος στη Βοιωτία. Η Ασφάλεια πίστευε ότι τον σκότωσε ο Βασίλης Καλτσάς, επειδή δεν βοήθησε το φίλο του, Αντώνη Δίπλα, να αποδράσει κι αυτός από την Κέρκυρα. Την ίδια τύχη είχε και η φίλη του Αδαμαντίδη, Αθηνά Βλαχοστεργίου, που βρέθηκε νεκρή δώδεκα χιλιόμετρα μακριά.
Ο Καλτσάς τραυματίστηκε σε τροχαίο δυστύχημα στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής στις 14 Νοεμβρίου 1997 και άφησε την τελευταία του πνοή εννιά ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης.
Ο Χιρβατίδης εντοπίστηκε στις 18 Ιανουαρίου 1999 στο σπίτι μιας φίλης του στη Σαλαμίνα, με ένα πιστόλι, μια χειροβομβίδα, 14 εκατομμύρια δραχμές και μια πλαστή ταυτότητα και επέστρεψε στη φυλακή. Για την απόδραση από την Κέρκυρα, για την οποία θεωρήθηκε ως ένας από τους πρωταίτιους, καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 8 ετών και 9 μηνών. Το 2006 αποφυλακίστηκε, αλλά συνελήφθη και πάλι στην Κέρκυρα, καθώς εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης του 15ου ανακριτή για απόπειρα ληστείας χρηματαποστολής στη Νίκαια και τον βαρύτατο τραυματισμό ενός υπαλλήλου, τον Φεβρουάριο του 2007.
