Ο αμείλικτος κανόνας που επιβάλει «ημερομηνία λήξης» στους σκληρούς της νύχτας επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά, στις 28 Ιανουαρίου 2007. Δεν είχαν περάσει ούτε 24 ώρες από τη διπλή δολοφονία του 29χρονου Αριστοτέλη Γιάγια και του φίλου του Βασίλη Νασιπιάν 28 χρόνων, την ώρα που έβγαιναν από ένα πατσατζίδικο της λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη στη Νίκαια και τα όπλα «μίλησαν» και πάλι, με θύμα τον Γιώργο Αρβανιτάκη 37 χρόνων.
Η δολοφονία του εντάχθηκε στον «πόλεμο» που είχε κορυφωθεί ανάμεσα στις συμμορίες που λυμαίνονταν τη νύχτα και «μετρούσε», μέσα σε δυόμισι χρόνια, οκτώ νεκρούς. Η αρχή αυτής της αιματηρής αλυσίδας έγινε στις 18 Νοεμβρίου 2005, όταν δολοφονήθηκε ενώ επέστρεφε στο σπίτι στον Κορυδαλλό ο Άρης Λακιώτης, ο οποίος είχε κατηγορηθεί, όπως και ο Γιώργος Αρβανιτάκης, ως μέλος της σπείρας «νονών» της δυτικής Αττικής, με «αρχηγό» τον Βασίλη Στεφανάκο.
Στις 3 Μαρτίου 2006 έπεσε νεκρός στον Κολωνό ο Αλβανός Αλεξάντερ Σιμόνε, που δούλευε για λογαριασμό σπείρας εκβιαστών από τον Πειραιά. Στις 26 Αυγούστου του ίδιου χρόνου δολοφονήθηκαν μέσα σε καφενείο στη Νέα Ζωή Περιστερίου ο 43χρονος Κώστας Κουτελιέρης και ο 36χρονος Γιάννης Κάτσιος. Το διπλό έγκλημα «χρεώθηκε» στον Αλβανό Αλκέτ Ριζάι. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2006, ο 36χρονος Γιάννης Γαβάκης έπεσε θύμα της δολοφονικής ενέδρας που του έστησαν μέρα – μεσημέρι στο Μοσχάτο. Επόμενος στόχος ήταν ο 43χρονος Σωτήρης Κούσης, που δολοφονήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2007 στα Μελίσσια. Ήταν αδειούχος από τις φυλακές Μαλανδρίνου, όπου εξέτιε ποινή κάθειρξης για ανθρωποκτονία.
Εκείνο το ξημέρωμα δύο σκοτεινές φιγούρες είχαν στήσει ενέδρα στον Γιώργο Αρβανιτάκη, κοντά στο σπίτι του, στην οδό Άργους 24 στον Άγιο Δημήτριο και μόλις τον είδαν να επιστρέφει, έβαλαν σε εφαρμογή το σχέδιο δολοφονίας του. Τη στιγμή που βγήκε από το αυτοκίνητό του για να μπει στην πολυκατοικία, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε και χωρίς να πει κουβέντα τον πυροβόλησε δύο φορές με πιστόλι στο κεφάλι.
Ο 37χρονος άνδρας έπεσε νεκρός, ενώ η γειτονιά σηκώθηκε στο «πόδι». Κάποιος πρόλαβε να δει μια μοτοσικλέτα με δύο επιβάτες να απομακρύνεται με ταχύτητα, αλλά τίποτα περισσότερο από τα χαρακτηριστικά τους. Ούτε και η κινητοποίηση της Άμεσης Δράσης για τον εντοπισμό τους έφερε αποτέλεσμα.
Ο Γιώργος Αρβανιτάκης ήταν παλιός «γνώριμος» της Ασφάλειας. Συνελήφθη για πρώτη φορά το 2000 και κατηγορήθηκε ως μέλος σπείρας που εκβίαζε καταστηματάρχες στο Μπουρνάζι και τους αποσπούσε εβδομαδιαίο «χαράτσι». «Εμείς δεν είμαστε ψιλικατζήδες. Βγάζετε πολλά, θα πληρώσετε καλά», ήταν η συνήθης απειλή που εκτόξευαν οι «νονοί» εναντίον τους και κανείς δεν τολμούσε να τους πάει κόντρα. Ένας απ’ αυτούς που αψήφησε τις απειλές τους, πιστεύοντας ότι μπλοφάρουν, το πλήρωσε πρώτα με μια χειροβομβίδα στο αυτοκίνητό του και αργότερα με ξυλοδαρμό μέχρι αναισθησίας.
Το όνομά του Γιώργου Αρβανιτάκη συμπεριλαμβανόταν επίσης στα 44 εντάλματα σύλληψης, που είχαν εκδοθεί για τέσσερις ομάδες εκβιαστών, το καλοκαίρι του 2002. Ωστόσο δεν είχε εντοπιστεί για να συλληφθεί. Έτσι κι αλλιώς οι κατηγορούμενοι για εκβίαση και τα συνήθη παρεμφερή αδικήματα, όπως η οπλοφορία, σπανίως πηγαίνουν για πολύ καιρό στη φυλακή. Κι αυτό γιατί τα ίδια τα θύματά τους φοβούνται τα αντίποινα, με αποτέλεσμα να ανακαλούν συχνά τις καταθέσεις τους και οι «νονοί» να πέφτουν στα «μαλακά», ενώ οι ποινές που επιβάλλονται είναι μικρές για τα οικονομικά τους μεγέθη.
Σε αρκετές δολοφονίες οι αξιωματικοί της Ασφάλειας Αττικής είναι σε θέση να γνωρίζουν την ταυτότητα των δραστών, που είναι κυρίως πληρωμένοι Αλβανοί, αλλά και τους εντολείς τους. Άλλωστε έχουν «χαρτογραφήσει» τις ζώνες επιρροής των συμμοριών και φροντίζουν, μέσα από το δίκτυο πληροφοριών, να μαθαίνουν ονόματα και διευθύνσεις. Ωστόσο τα στόματα δεν ανοίγουν εύκολα και οι καταθέσεις «αθωώνουν» υπόπτους, πριν καν μπουν στο «μικροσκόπιο» της έρευνας. Η έλλειψη στοιχείων και τα… οφέλη από την αλληλοεξόντωση των «νονών» της νύχτας λειτουργούν αποτρεπτικά στην εξιχνίαση των υποθέσεων. Έτσι, όπως τόσες και τόσες άλλες, η δολοφονία του Γιώργου Αρβανιτάκη παρέμεινε ανεξιχνίαστη. Θεωρήθηκε ως “απάντηση” στη δολοφονία του Σωτήρη Κούση στα Μελίσσια, στο πλαίσιο του “πολέμου” ανάμεσα στις δύο βασικές συμμορίες που λυμαίνονταν τη νύχτα, αλλά άκρη δεν βγήκε…
