Ο 19χρονος σπουδαστής στο τμήμα ηλεκτρολογίας της σχολής του ΟΑΕΔ Δ. Π. έφυγε εκείνο το πρωί από το σπίτι του στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, αποφασισμένος να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Τα είχε προσχεδιάσει όλα. Είχε επιλέξει την ημερομηνία, τον τόπο της τραγωδίας, τα όπλα που θα χρησιμοποιούσε.
Τους λόγους τους εξηγούσε σε ένα κείμενο που είχε αναρτήσει στο διαδίκτυο μόλις δύο ώρες πριν από το μακελειό: «Δεν έχω πλέον λόγο να συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς για εσάς, είμαι πολύ εγωιστής για να φύγω και να σας αφήσω να ζήσετε τις γαμ… ζωές σας. Πριν πεθάνω θα σας στερήσω ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Δεν έχω σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Φτύνω κατάμουτρα στην “αξιοπρέπεια” και την “τιμή” σας και σε ό,τι έχετε ιερό. Έχω πάρει την απόφασή μου και δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Οποιοσδήποτε βρεθεί μπροστά μου το πρωί της 10ης Απριλίου 2009, γίνεται άμεσα στόχος, δεν θα υπάρξει καμία διάκριση στην ηλικία, το φύλο ή την καταγωγή εκείνων που θα δολοφονήσω, για εμένα είστε όλοι σκουπίδια. Θα σας σκοτώσω γιατί έτσι γουστάρω και θα φροντίσω να το ευχαριστηθώ όσο περισσότερο γίνεται. Για τους περισσότερους από εσάς μπορεί να ακούγομαι παρανοϊκός, εγκληματίας ή δολοφόνος…».
Γιος ομογενών από την Αμπχαζία, ο Δημήτρης ήταν πολύ εσωστρεφής. Ο πατέρας του, οδηγός διεθνών μεταφορών, έλειπε συχνά από το σπίτι, ενώ η μητέρα του δυσκολευόταν με τη γλώσσα και έκανε περιστασιακά κάποια μεροκάματα. Τα οικονομικά προβλήματα ήταν δεδομένα για την οικογένεια που είχε εγκατασταθεί λίγα χρόνια πριν στο συγκρότημα πολυκατοικιών του Αγίου Ιωάννη Ρέντη, στην οδό Φλέμιγκ. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ο Δημήτρης αισθανόταν απομονωμένος από τους συμμαθητές του, που τον έβλεπαν σαν παρείσακτο.
Κάποιοι μίλησαν ακόμη και για bullying σε βάρος του, που ξεπερνούσε τα όρια. Όταν φοιτούσε στο Λύκειο, είχε απειλήσει έναν συμμαθητή του με σουγιά. Τότε οι καθηγητές, εκτός από την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, είχαν παραπέμψει τον νεαρό στις αρμόδιες υπηρεσίες ψυχολογικής στήριξης. Αλλά και στη σχολή μαθητείας του ΟΑΕΔ ήταν ο «αλλόκοτος Pωσοπόντιος», που φορούσε πάντα μαύρα ρούχα και καμπαρτίνα.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, όπως φαινόταν στο σημείωμά του, ήταν η απόρριψη από μια κοπέλα, με την οποία ήταν ερωτευμένος: «Μέχρι στιγμής δεν έχω εισπράξει τίποτα άλλο παρά την απόρριψη και την ύβρη των γύρω μου. Σας τα επιστρέφω με την υπόσχεση να περάσετε τις τελευταίες στιγμές σας παρακαλώντας για την ελεεινή και τρισάθλια ζωή σας- σύντομα θα δείτε πως είμαι άνθρωπος που τηρεί τις υποσχέσεις του… Δεν είμαι αναγκασμένος να δώσω περαιτέρω εξηγήσεις για τις πράξεις μου. Δεν έχω γνωρίσει παρά ένα άτομο που να αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία πίστευα πως είχα ερωτευτεί. Νιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ό,τι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα».
Όλοι μίλησαν για ένα πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα περιστατικό. Ο 19χρονος σπουδαστής μπήκε εκείνο το πρωί στη σχολή, επί της λεωφόρου Πέτρου Ράλλη 83, κοντά στον Κηφισό, έβγαλε όπλο από το σακίδιό του και πυροβόλησε τον πρώτο άνθρωπο που βρήκε μπροστά του. Ο 20χρονος μαθητής Δημήτρης Κοκκίνης, πριν προλάβει να τον ρωτήσει γιατί κρατούσε όπλο, σωριάστηκε στα σκαλιά που οδηγούν από το ισόγειο στον πρώτο όροφο, τραυματισμένος στο θώρακα και τα πόδια. Προτάσσοντας το όπλο, ο δράστης απείλησε τον διευθυντή της σχολής, που άκουσε τους πυροβολισμούς και έτρεξε να δει τι συμβαίνει. Χωρίς να τον πειράξει, βγήκε βιαστικά από το κτήριο.
Στην πορεία του συνάντησε δύο εργάτες τεχνικής εταιρείας, τον 23χρονο Κώστα Παπαδόπουλο και τον 47χρονο Αλβανό Φατμίρ Τοπάλι. Προσπάθησαν να τον ακινητοποιήσουν και να τον αφοπλίσουν, όμως εκείνος τους πυροβόλησε και τους τραυμάτισε στα πόδια.
Ο 19χρονος σπουδαστής κατέφυγε σε ένα πάρκο που βρίσκεται κοντά στις σχολές του ΟΑΕΔ. Και εκεί έστρεψε το όπλο στον εαυτό του και αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι. Μεταφέρθηκε εσπευσμένως στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας, σε κρίσιμη κατάσταση και εισήχθη άμεσα στο χειρουργείο. Ωστόσο, λίγο αργότερα κατέληξε. Οι αστυνομικοί βρήκαν στο σημείο δύο πιστόλια των 9 χιλιοστών και ένα σακίδιο που περιείχε 66 σφαίρες, ένα πτυσσόμενο στιλέτο και διάφορα προσωπικά μικροαντικείμενα, μεταξύ των οποίων και το σημείωμα. Στις τσέπες του είχε άλλες δύο σφαίρες και ένα μαχαίρι.
Μόλις λίγες ώρες μετά τα τραγικά γεγονότα του Ρέντη, δημιουργήθηκε στο “Facebook” μια ομάδα υπό τον τίτλο «RIP Δ. Π. – Ένας περιθωριοποιημένος άγγελος». Τα μέλη της ομάδας υποστήριζαν ότι ο 19χρονος σπουδαστής έχρηζε ψυχολογικής υποστήριξης, αλλά δεν βρήκε ποτέ τη βοήθεια που είχε ανάγκη. Κάποιοι υπογράμμιζαν τον άκακο και εσωστρεφή χαρακτήρα ενός παιδιού, που βίωσε συνθήκες πολέμου και ξεριζωμού από πολύ μικρός, με κατάληξη μια δύσκολη εφηβεία στην Ελλάδα, όπου οι συνομήλικοί του τον πείραζαν και τον εξευτέλιζαν διαρκώς.
Δεν άργησε, ωστόσο, να δημιουργηθεί και το «αντίθετο» γκρουπ, με τίτλο «Δ… Π…. – Όχι και ήρωας», του οποίου τα μέλη τόνιζαν ότι πολλοί βίωσαν τον κοινωνικό ρατσισμό και την απόρριψη, αλλά δεν έφτασαν στο σημείο να μιμηθούν τους απεγνωσμένους εφήβους, που κατά καιρούς έχουν προκαλέσει μακελειά στα σχολεία του εξωτερικού…
