«…Μετά από περίπου τέσσερις μήνες από την υποτιθέμενη εξάρθρωση μας παραμένουμε πασιφανέστατα ενεργοί. Η επικοινωνιακή φιέστα ύστερα από έφοδο σε φοιτητικό σπίτι μέσα στο οποίο δεν βρέθηκε απολύτως τίποτα που να συνδέει την οργάνωση μας με αυτό, φανερώνει την εκδικητική τάση του συστήματος. Άνθρωποι στοχοποιούνται, άλλοι προφυλακίζονται και οι διώξεις δεν έχουν τέλος, βάση της πολιτικής τους ταυτότητας χωρίς κανένα στοιχείο σύνδεσης με εμάς. Η οργάνωση μας δεν υπέστη κανενός είδους πλήγμα, αντίθετα ενδυναμωνόμαστε διαρκώς στα πλαίσια της επαναστατικής εξέλιξης. Έτσι και αλλιώς οι πράξεις μας μιλάνε από μόνες τους. Απέναντι στην δημοκρατία δεν θα δείξουμε κανένα σεβασμό αλλά οργή και επίθεση».
Έτσι κατέληγε η ηλεκτρονική προκήρυξη σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, στις 9 Ιανουαρίου 2010. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του «αντάρτικου πόλης» στη χώρα μας, που γινόταν στόχος επίθεσης η Βουλή.
Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες από την έφοδο της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, σε διαμέρισμα στην οδό 25ης Μαρτίου 8 στο Χαλάνδρι και τις συλλήψεις τεσσάρων νεαρών, που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στην «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Τις επόμενες ημέρες εκδόθηκαν εντάλματα σε βάρος άλλων έξι, αποτυπώματα των οποίων είχαν βρεθεί στη γιάφκα.
Η Αστυνομία «πανηγύριζε» για την εξάρθρωση της οργάνωσης, που είχε εξελιχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους «πονοκέφαλους» της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Πρωτοεμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2008 με μπαράζ εμπρησμών ταυτόχρονα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, με στόχους υποκαταστήματα τραπεζών και εκθέσεις πολυτελών αυτοκινήτων και «υπέγραφε» τα πρώτα χτυπήματα ως «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς Θεσσαλονίκης – Αθήνας». Ακολούθησαν δεκάδες επιθέσεις και προκηρύξεις, μέσα από τις οποίες η οργάνωση δήλωνε την συμπαράστασή της στους Ιταλούς κρατούμενους της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI) και σε Έλληνες “συντρόφους”.
Η οργάνωση δεν «σίγησε» μετά την έφοδο στο Χαλάνδρι, κρατώντας την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία σε εγρήγορση. Χτύπησε με βόμβες την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας στο Πεδίον του Άρεως, τις οικίες της Μαριέττας Γιαννάκου στα Κάτω Πατήσια και του Μίμη Ανδρουλάκη στον Καρέα και τα κεντρικά γραφεία της «Εθνικής Ασφαλιστικής» στη λεωφόρο Συγγρού, πριν επιτεθεί στην «καρδιά» της Αθήνας και της δημοκρατίας.
Στην προεδρία της κυβέρνησης βρισκόταν ο Γιώργος Παπανδρέου και στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Ήταν Σάββατο βράδυ και στο Κοινοβούλιο συνεδρίαζε ο τομέας εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα, λίγα μέτρα από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, κάποιοι τοποθετούσαν στην πρασιά ένα «πακέτο». Ακολούθησε τηλεφώνημα στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»: «Στις 8 το βράδυ θα γίνει έκρηξη στη Βουλή. Προσοχή, δεν είναι φάρσα». Αμέσως η Αστυνομία κινητοποιήθηκε για να εκκενώσει το χώρο. Είχε μόλις 17 λεπτά στη διάθεσή της.
«Ένα επιβλητικό, βασιλικής καταγωγής κτίριο, ο ναός της δημοκρατίας, περιβαλλόμενο από τα πιο σύγχρονα συστήματα παρακολούθησης και μεγάλο αριθμό αστυνομικών, δεν στάθηκαν εμπόδιο στην επιλογή μας να προσβάλουμε αυτό το σύμβολο, το κύρος της δημοκρατίας χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό», έγραφε στην προκήρυξή της η οργάνωση.
Πράγματι η έκρηξη έγινε την ώρα που είχαν προσδιορίσει οι βομβιστές. Ήταν μέτριας ισχύος και προκάλεσε μόνο μικρές υλικές ζημιές. «Η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», αρκέστηκε να δηλώσει ο Γιώργος Παπανδρέου, που έφτασε λίγο αργότερα στη Βουλή. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης είπε ότι «οι δράστες είχαν στόχο να προκαλέσουν φόβο και πανικό». Και πρόσθεσε: «Δεν φοβόμαστε και δεν πανικοβαλλόμαστε. Ο χώρος του κοινοβουλίου είναι ένας χώρος υψηλού συμβολισμού. Είναι αφύλακτος και θα παραμείνει αφύλακτος και όχι αστυνομοκρατούμενος».
Την επόμενη ημέρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας δέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο τα τρία μέλη της προεδρικής φρουράς, που φρουρούσαν το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη την ώρα της έκρηξης και αρνήθηκαν να απομακρυνθούν. Ήταν ο 19χρονος λοχίας Μάριος Θεοδώρου από την Λιβαδειά, ο 21χρονος Βασίλης Βερνίκος από τη Νάξο και ο Γιάννης Ανδρεάκος 28 ετών από την Μάνη. «Θερμά συγχαρητήρια!», τους είπε ο Πρόεδρος. «Δείξατε πλήρη αφοσίωση στο καθήκον. Στα δύσκολα κρίνεται η ψυχή του Έλληνα».
Τα μέλη της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» χαρακτήρισαν την βράβευση ως επικοινωνιακό παιχνίδι: «Προφανώς η αλήθεια που γνωρίζουμε τόσο εμείς οι ίδιοι όσο και ο εχθρός είναι πως υπήρξε η μετακίνηση τους στο υπερυψωμένο προαύλιο της βουλής πριν από την έκρηξη, ώστε να έχουν την κατάλληλη κάλυψη. Γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουν και οι πυροτεχνουργοί της Αστυνομίας, πως οποιοσδήποτε έμενε σε ακτίνα δέκα μέτρων στην καλύτερη περίπτωση θα είχε απλώς τραυματιστεί».
Ακολούθησαν και άλλα, πιο αναβαθμισμένα χτυπήματα, με στόχους, μεταξύ άλλων, την διεύθυνση μεταγωγών, τις φυλακές Κορυδαλλού, τα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, το διοικητικό πρωτοδικείο, οι επιστολές – βόμβες με στόχους τέσσερις πρεσβείες στην Αθήνα, το σχέδιο “Φοίνικας”, που είχε στόχο την αναγέννηση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς απ’ τις στάχτες που άφησε πίσω της η αστυνομική καταστολή, όπως έλεγε σε προκηρύξεις της, αλλά και το σχέδιο Γοργοπόταμος, που είχε στόχο την ανατίναξη του μαντρότοιχου των φυλακών Κορυδαλλού, προκειμένου να απελευθερωθούν μέλη της οργάνωσης, μετά την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού, το οποίο οδήγησε στο εδώλιο 28 άτομα.
