Μια πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση, που υπέγραφε ως «Οργάνωση Πολιτοφυλακής Λαϊκή Δικαιοσύνη», ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία του αρχιφύλακα των φυλακών Δομοκού Σεραφείμ Γκαλιμάνη, προκαλώντας πολλά ερωτήματα, αφού καθυστέρησε τρεις μήνες να στείλει την ηλεκτρονική προκήρυξη σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου, κι ενώ κάποιοι ποινικοί «φωτογραφίζονταν» ήδη ως δράστες του εν ψυχρώ εγκλήματος. Ο 47χρονος αρχιφύλακας έπεσε νεκρός με καταιγισμό πυρών, το απόγευμα της 21ης Φεβρρουρίου 2015, έξω από το σπίτι της μητέρας του, στο χωριό Κουβέλα της Στυλίδας.
Οι δράστες είχαν στήσει ενέδρα στον Γκαλιμάνη και μόλις τον είδαν να βγαίνει από το σπίτι και να επιβιβάζεται στο μπορντό “Suzuki Vitara”, τον πλησίασαν με ένα σκουρόχρωμο αυτοκίνητο και άδειασαν πάνω του ένα αυτόματο «Καλάσνικοφ» και ένα 9αρι πιστόλι. Η μητέρα, ο αδελφός και η φίλη του, που άκουσαν τους πυροβολισμούς, πετάχτηκαν έξω και «πάγωσαν» όταν τον είδαν αιμόφυρτο στο κάθισμα του τζιπ.
Οι άνδρες της Ασφάλειας που έφτασαν λίγο αργότερα μέτρησαν συνολικά 43 κάλυκες στον τόπο του εγκλήματος! Έγιναν αναζητήσεις στην Εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας, στήθηκαν μπλόκα στους δρόμους προς τις Ράχες και τη Στυλίδα, αλλά οι δράστες είχαν προλάβει να ξεγλιστρήσουν.
Ο Σεραφείμ Γκαλιμάνης, ο οποίος ήταν χωρισμένος και πατέρας δύο παιδιών, ενός κοριτσιού 15 και ενός αγοριού 13 χρόνων, που έμεναν με την πρώην σύζυγό του στην Αθήνα, είχε μετατεθεί στις φυλακές Δομοκού το 2011. Λίγο καιρό πριν δολοφονηθεί έγινε αρχιφύλακας, καθώς ο προκάτοχός του μετατέθηκε μετά την κόντρα του με κρατούμενους της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς» και τις συγκεντρώσεις συμπαράστασης που ακολούθησαν. Ήταν μάλιστα υπεύθυνος της πτέρυγας υψίστης ασφαλείας.
Στο γραφείο του κρατούσε τα «παράσημά» του, φωτογραφίες με κινητά τηλέφωνα, ναρκωτικά, ακόμα και αυτοσχέδια όπλα που είχε κατά καιρούς κατασχέσει σε διάφορα κελιά. Από το 1994 που υπηρετούσε στο σωφρονιστικό σύστημα, είχε εργαστεί στις φυλακές Κορυδαλλού, όταν και έγινε κουμπάρος με τον αρχιφύλακα και πρόεδρο των σωφρονιστικών υπαλλήλων Αντώνη Αραβαντινό και αργότερα στις φυλακές Διαβατών. Μετά το διαζύγιό του κυνήγησε την μετάθεση στην πατρίδα του και ετοιμαζόταν να παντρευτεί για δεύτερη φορά και να εγκατασταθεί στη Λαμία.
Οι αστυνομικοί αναζήτησαν το κίνητρο της δολοφονίας στις σχέσεις του με κρατούμενους, κάποιοι από τους οποίους θεωρούνταν σκληροί κακοποιοί. Ερεύνησαν τις προστριβές που είχε στο παρελθόν τόσο με τον Βασίλη Παλαιοκώστα στον Κορυδαλλό, όσο και με τον Αλβανό Αλκέτ Ριζάι στο Δομοκό, αλλά δεν έβγαλαν άκρη. Άλλωστε αυτές οι καταστάσεις θεωρούνται ρουτίνα σε «δύσκολες» φυλακές και δεν αξιολογήθηκαν ως ικανές να οδηγήσουν σε «συμβόλαιο θανάτου». Όπως κατέθεσαν συνάδελφοί του, ο Γκαλιμάνης προσπαθούσε να κρατήσει τις ισορροπίες και πολλοί του «πίστωσαν» το γεγονός ότι κατάφερε να πείσει τους κρατουμένους να μην εξεγερθούν, όταν στις φυλακές Δομοκού τοποθετήθηκαν σύρματα ασφαλείας.
Η βαλλιστική εξέταση στο φονικό «Καλάσνικοφ» έδειξε ότι είχε χρησιμοποιηθεί από σπείρα Ρώσων και Αλβανών κακοποιών σε απόπειρα διάρρηξης τράπεζας στον Ασπρόπυργο, τον Σεπτέμβριο του 2012. Οι δράστες είχαν χρησιμοποιήσει ένα τζιπ, που είχαν κλέψει τον προηγούμενο μήνα από την Ελευσίνα, για να γκρεμίσουν την θωρακισμένη πρόσοψη της τράπεζας, με στόχο το μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών, αλλά δεν τα κατάφεραν και πυροβόλησαν με το συγκεκριμένο όπλο τη γυάλινη πρόσοψη. Τελικώς έφυγαν άπρακτοι. Εγκατέλειψαν το αυτοκίνητο και διέφυγαν με άλλο.
Εάν και οι ενδείξεις κατηύθυναν τις έρευνες στο κοινό ποινικό δίκαιο, οι αστυνομικοί δεν μπορούσαν να αποκλείσουν την πιθανότητα σύμπραξης ποινικών και τρομοκρατών. Ούτε και να αγνοήσουν τις ομοιότητες της δολοφονίας του Σεραφείμ Γκαλιμάνη με την εκτέλεση του Αιγύπτιου εμπόρου ναρκωτικών Αλές Μωχάμεντ ή «Χαμπίμπι», όπως ήταν γνωστός, στα Εξάρχεια τον Ιούνιο του 2016. Και οι δύο χαρακτηρίστηκαν ως «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις με στοιχεία «παραδειγματισμού»…
Τρεις μήνες μετά τη δολοφονία του Σεραφείμ Γκαλιμάνη δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου η προκήρυξη της πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης, με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη. Προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι ο συντάκτης δεν γνώριζε καν το επίθετο του 47χρονου αρχιφύλακα, τον οποίο ανέφερε ως «Καλλιμάνη». Η προκήρυξη δεν αποκάλυπτε τίποτα για το επιχειρησιακό σκέλος της δολοφονίας. Στρεφόταν κατά του «αστικού κράτους» και του «καπιταλιστικού συστήματος» και ανέφερε ότι το θύμα «ήταν ένας εχθρός του λαού, ένας άθλιος βασανιστής του, ένας πωρωμένος εξουσιαστής, που συνήθιζε να επιθεωρεί τις ακτίνες των φυλακών κρατώντας μια γκλίτσα, σα να ήταν οι κρατούμενοι τα πρόβατα του κι εκείνος ο βοσκός τους». Ο συντάκτης αφιέρωσε την επίθεση «σε όσους αφήσανε την τελευταία τους πνοή σε κάποιο κάτεργο και σε όσους βασανίστηκαν στα πειθαρχεία των φυλακών». Πάντως η συγκεκριμένη οργάνωση δεν εμφανίστηκε ξανά με αυτή την «υπογραφή».
