Σκότωσε τη γυναίκα του όταν έμαθε ότι διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση και πέταξε το πτώμα της στον ποταμό Στρυμόνα. Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 12 ετών και αφέθηκε ελεύθερος, αφού η έφεσή του είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, στην τοπική κοινωνία των Σερρών δεν έκανε αίσθηση τόσο η απόφαση του δικαστηρίου, όσο η στάση της μητέρας και των παιδιών του θύματος, που δεν παρουσιάστηκαν ως πολιτική αγωγή, αλλά στάθηκαν ουσιαστικά ως μάρτυρες υπεράσπισης στο πλευρό του δράστη.
«Η κόρη μου με τον Αθανάσιο Δίγκα ήταν 25 χρόνια μαζί», κατέθεσε η μητέρα της Πόπης Χατζίδου, Χρυσούλα. «Κανένας από τους δύο όλο αυτό το διάστημα δεν έδωσε λαβές για σχόλια, ήταν πάντα αγαπημένοι. Ο γαμπρός μου είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Η κόρη μου λίγο πριν συμβεί το περιστατικό μου είχε αναφέρει την ύπαρξη του τρίτου προσώπου. Εγώ την είχα μαλώσει, γιατί ο γαμπρός μου είναι εξαιρετικό παιδί. Δεν έφταιξε καθόλου κι επιθυμώ να βγει από τη φυλακή για να συμμαζέψει τα παιδιά του. Δεν πιστεύω ότι είχε πρόθεση να τη σκοτώσει. Την αγαπούσε την κόρη μου πάρα πολύ. Πιστεύω ότι το περιστατικό ήταν συμπτωματικό. Καβγάδισαν, μάλωσαν, την έσπρωξε και από αυτό τον λόγο έπεσε και χτύπησε», κατέληξε, προκαλώντας αίσθηση στο ακροατήριο.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η 44χρονη Πόπη Χατζίδου έχασε τη ζωή της, στις 12 Νοεμβρίου 2005, μέσα στο σπίτι του ζευγαριού στο Νέο Σούλι Σερρών, παρέμειναν «σκοτεινές», καθώς το πτώμα της δεν βρέθηκε ποτέ για να διαπιστωθεί ιατροδικαστικά η ακριβής αιτία του θανάτου της. Οι αστυνομικοί είχαν στα χέρια τους μόνο την ομολογία του Αθανάσιου Δίγκα ότι η γυναίκα έπεσε και χτύπησε, όταν την έσπρωξε κατά τη διάρκεια ενός τσακωμού τους στο υπόγειο του σπιτιού και πάνω στον πανικό του την μετέφερε και την πέταξε στον Στρυμόνα.
Ο ίδιος δικαιολόγησε την πράξη του λέγοντας ότι μόλις είχε πληροφορηθεί ότι η σύζυγος του, που εργαζόταν ως νοσοκόμα στο νοσοκομείο Σερρών, διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση και παράλληλα είχε κινήσει διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, προκειμένου να τον απομακρύνει από το σπίτι. Ο 45χρονος άνδρας συνελήφθη και προφυλακίστηκε, αλλά έξι μήνες αργότερα βγήκε με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Σερρών.
Η δίκη του ορίστηκε για τον Φεβρουάριο του 2007 στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Γιαννιτσών. Συνήγορος πολιτικής αγωγής δεν ορίστηκε, ενώ η 84χρονη μητέρα της Πόπης Χατζίδου και οι δύο κόρες του ζευγαριού στάθηκαν ουσιαστικά στο πλάι του κατηγορούμενου, καταθέτοντας υπέρ του. Η μοναδική μάρτυρας κατηγορίας, η προϊσταμένη νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Σερρών Κωνσταντίνα Δινάκη, κατέθεσε ότι συχνά η 44χρονη γυναίκα πήγαινε στη δουλειά της με σημάδια στο πρόσωπο και το σώμα, αλλά απέφευγε να μπει σε λεπτομέρειες, όταν την ρωτούσαν πώς είχαν προκληθεί.
Το ίδιο είχαν πει προανακριτικά και άλλες συνάδελφοί της, αλλά δεν κλήθηκαν στο δικαστήριο και γι’ αυτό υπήρξαν αντιδράσεις από φεμινιστικούς συλλόγους. Ο Αθανάσιος Δίγκας καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 12 ετών για ανθρωποκτονία από πρόθεση με τα ελαφρυντικά του βρασμού ψυχικής ορμής και του προτέρου εντίμου βίου. Το δικαστήριο αποφάσισε η έφεση που άσκησε να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα κι έτσι αφέθηκε ελεύθερος να επιστρέψει στο χωριό και τα παιδιά του, μέχρι να γίνει η δίκη του σε δεύτερο βαθμό.
Η απόφαση προκάλεσε νέες διαμαρτυρίες από γυναικείες οργανώσεις, όχι μόνο από τις Σέρρες, αλλά από πολλές πόλεις της Ελλάδας. Λίγες ημέρες αργότερα, ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης Αθανάσιος Στρογγύλης άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης. Σύμφωνα με το αιτιολογικό, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έκρινε σωστά τα πραγματικά περιστατικά και λανθασμένα αναγνώρισε στον κατηγορούμενο ότι το έγκλημα έγινε εν βρασμώ ψυχής, όπως και το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
Η δίκη του Αθανάσιου Δίγκα σε δεύτερο βαθμό έγινε το Μάρτιο του 2009 στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θεσσαλονίκης, το οποίο τον καταδίκασε σε κάθειρξη 18 ετών, στέλνοντάς τον στη φυλακή.
