Δεκατέσσερα χρόνια μετά το έγκλημα στο υποκατάστημα της Marfin, ο Άρειος Πάγος για πρώτη φορά, με μία απόφαση-«βόμβα», επέρριψε ευθύνες στην εκμισθώτρια τράπεζα για μη λήψη μέτρων ασφαλείας στο κτίριο της Σταδίου.
Συγκεκριμένα, το Δ’ Πολιτικό Τμήμα του Αρείου Πάγου ανήρεσε την υπ΄ αριθμ. 5541/2020 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών, αναγνωρίζοντας ότι υπήρχε ευθύνη της τότε μισθώτριας Τράπεζας Marfin και των κατ’ ιδίαν μελών του Δ.Σ. της, για τη μη λήψη μέτρων ασφαλείας προς αποτροπή της καταστροφής του νεοκλασσικού κτιρίου επί της οδού Σταδίου 23, στο κέντρο της Αθήνας.
Υπενθυμίζεται ότι στις 5 Μαίου 2010 κατά τη διάρκεια πορείας συλλαλητηρίου πυρπόλησαν το νεοκλασσικό κτίριο, επί της οδού Σταδίου 23 στο ύψος της πλατείας Κλαυθμώνος, το οποίο μίσθωνε τότε η Τράπεζα Marfin.
Την ημέρα εκείνη έχασαν τη ζωή τους τρεις εργαζόμενοι στην Marfin, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία ήταν έγκυος, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η Παρασκευή Ζούλια.
Ο Άρειος Πάγος, κρίνοντας ότι η απόφαση του Εφετείου του 2020 έχει αντιφατικές και ανεπαρκείς αιτιολογίες, ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Μονομελές Εφετείο Αθηνών, το οποίο θα συγκροτηθεί από άλλο δικαστή, εκτός εκείνου που εξέδωσε την αναιρούμενη απόφαση του Εφετείου.
Τι αναφέρει η απόφαση του Αρείου Πάγου
Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος στην υπ΄ αριθμ. 1532/2024 απόφασή του, μεταξύ των άλλων, αναφέρει: «Το Εφετείο υπό τις προεκτεθείσες παραδοχές του, στέρησε την προσβαλλόμενη απόφαση από νόμιμη βάση, καθόσον διέλαβε ανεπαρκείς, ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες, ως προς το κρίσιμο ζήτημα της αδικοπρακτικής ευθύνης της πρώτης αναιρεσίβλητης μισθώτριας τράπεζας και των μελών του ΔΣ αυτής (δευτέρου, τρίτου, τετάρτου και πέμπτου των αναιρεσίβλητων), ως προς τις αποδιδόμενες σ’ αυτούς παραλείψεις, που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο, ως προς τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 914, 330, 300, 297 και 298 του ΑΚ, τις οποίες εσφαλμένα δεν εφάρμοσε κι έτσι παραβίασε αυτές εκ πλαγίου».
Κατά την απόφαση του Αρείου Πάγου, το Εφετείο, μεταξύ των άλλων, δέχθηκε ότι «για την ολοσχερή καταστροφή του μισθίου δεν φέρει καμία υπαιτιότητα η πρώτη εναγόμενη μισθώτρια, χωρίς να διαλαμβάνει παραδοχές για τη λήψη και την τήρηση των αναγκαίων μέτρων ασφαλείας» και «διέλαβε ανεπαρκείς αιτιολογίες εάν οι αποδιδόμενες παραλείψεις στη μισθώτρια τράπεζα και στα μέλη του ΔΣ αυτής, ως οργάνων του νομικού προσώπου».
Τέλος, το Εφετείο κατά την αρεοπαγιτική απόφαση, «διέλαβε ανεπαρκείς αιτιολογίες όσον αφορά την κρίση της περί έλλειψης υποχρέωσης της μισθώτριας τράπεζας προς αποκατάσταση των ζημιών του μισθίου και τη μείωση της εμπορικής του αξίας».
