Του Θάνου Σωτήρη
Καλή βδομάδα με τις φετινές κρίσεις στην Ελληνική Αστυνομία να ολοκληρώνονται, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους ανώτατους αξιωματικούς στις κομβικές θέσεις διοίκησης και σε αναμονή τοποθέτησης των Αστυνομικών Διευθυντών που αναμένονται αύριο ή μεθαύριο.
Αν θα έπρεπε να περιγράψει κανείς το αποτέλεσμα θα μπορούσε να βάλει τον τίτλο «εκπλήξεις και παρασκήνιο» και θα ήταν μέσα. Τουλάχιστον αυτό εισπράττουμε εμείς μιλώντας με στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. σε όλα τα επίπεδα και τις υπηρεσίες. Σε αυτή την περιγραφή εμείς θα συμπληρώναμε και το «απόλυτος έλεγχος Χρυσοχοΐδη» και νομίζω δεν θα χρειαζόταν κάτι άλλο, τουλάχιστον εάν συγκριθούν με αυτές του προηγούμενου Ιανουαρίου…
Από τις αποστρατείες και τις τοποθετήσεις που έγιναν, όποιος έχει έστω και μέτρια γνώση της ανθρωπογεωγραφίας του σώματος, αντιλαμβάνεται πως η ΕΛ.ΑΣ. επέστρεψε στην εποχή που όλα τα στελέχη των βασικών αλλά και των κομβικών υπηρεσιών ήταν της απόλυτης επιλογής του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Αξιωματικοί δηλαδή που ταυτίζονται σε κάθε περίπτωση με τις στρατηγικές και τις επιλογές του. Ή σε κάποιες περιπτώσεις και αξιωματικοί που τοποθετήθηκαν σε πολύ ιδιαίτερες θέσεις, κυρίως επιτελικές, χωρίς να έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρία, “για να βάζουν τις υπογραφές” όπως χαρακτηριστικά ακούγεται στους διαδρόμους της Κατεχάκη.
Η αποστρατεία του μέχρι πρότινος επιτελάρχη Αντιστράτηγου Αστέριου Μαντζιώκα είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Μια αποστρατεία που κυριολεκτικά άφησε άφωνα τα στελέχη, όχι μόνο της Κατεχάκη, αλλά ολόκληρης της Αστυνομίας, πλην δύο τριών μονίμων κατοίκων του Αρχηγείου που επιβιώνουν θητεύοντας στον προθάλαμου του υπουργικού γραφείου, ανεξαρτήτως υπουργού και Κυβέρνησης, και οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν έλεγχο πάνω από το κεφάλι τους που θα «χαλούσε την σούπα»!
Μια άλλη περίπτωση είναι η απομάκρυνση του επί πεντέμισι χρόνια Διευθυντού και επί μια εικοσιπενταετία στελέχους της «Αντιτρομοκρατικής», Ταξίαρχου Λευτέρη Χαρδαλία, στενού και εξ απορρήτων συνεργάτη του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε όλες της θητείες του πλην προφανώς της παρούσας.
Η «δικαιολογία» που του δόθηκε, απ’ ότι πληροφορούμαστε, είναι η μακρά παραμονή του στην συγκεκριμένη θέση, επιχείρημα όμως που δεν δέχονται τα στελέχη της ΔΑΕΕΒ, τα οποία αναφέρουν πως μια τόσο εξειδικευμένη υπηρεσία είναι κάτι θετικό και σε καμία περίπτωση αρνητικό. Η απομάκρυνση Χαρδαλιά λειτούργησε ως «καραμπόλα» για την απομάκρυνση από την ΔΙΔΑΠ, γνωστή ως «ο κοριός της αστυνομίας», του Ταξίαρχου Μιλτιάδη Σιάφη στον 12ο όροφο του μεγάρου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην θέση του επικεφαλής της «Αντιτρομοκρατικής». Πρόκειται για έναν εξαιρετικό αξιωματικό που ανέλαβε την ΔΙΔΑΠ όταν αυτή είχε μεταβληθεί από το γνωστό «παλαιό σύστημα» σε μαγαζάκι συμφερόντων και κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να την φέρει και πάλι στον δρόμο της.
Στην θέση του τοποθετήθηκε ένας νέος Ταξίαρχος, ο Κυριάκος Δημητρίου από Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως σοβαρός αξιωματικός, που μάλιστα τον Απρίλιο του 2010 ως Διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Καλυβίων είχε βοηθήσει καθοριστικά την Αντιτρομοκρατική στην εντοπισμό του σπιτιού που είχαν καταφύγει ο Νίκος Μαζιώτης και η Πόλα Ρούπα, όπου και συνελήφθησαν. Από τότε αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, συνδέθηκε στενά με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Αντίστοιχης «απόχρωσης» και η απομάκρυνση του μέχρι πρότινος Γενικού Αστυνομικού Διεύθυντη Αττικής Γιάννη Σκούρα στον Κλάδο Τάξης του Αρχηγείου. Ο πρώην «Αττικάρχη» αντικαταστάθηκε από τον Διεύθυντη της Αμεσης Δράσης Θανάση Κάμπρα, ο οποίος επίσης θεωρείται «του περιβάλλοντος Χρυσοχοΐδη» από την εποχή που ήταν επικεφαλής των ομάδων ΔΙ.ΑΣ., της αγαπημένης αστυνομικής μονάδας του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Από εκεί και πέρα υπήρξαν πολλές μετακινήσεις αλλά και κάποιες αποστρατείες, που οι πηγές ενημέρωσης του astinomiko.gr τις συνδέουν με την μεγάλη έρευνα της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων που κατέληξε στο μεγάλο κύκλωμα «προστασίας» οίκων ανοχής και παράνομων λεσχών, αλλά και ευρύτατης οικονομικής απάτης, πρωταγωνίστρια της οποία ήταν η αποκαλούμενη «βραβευμένη Αστυνόμος». Οι συγκεκριμένες πηγές τονίζουν πως κάποιοι αξιωματικοί «τιμωρήθηκαν» με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε αυτές τις κρίσεις όχι γιατί είχαν σχέση με το κύκλωμα, αλλά γιατί αποδείχθηκαν ανίκανοι ή ανεπαρκείς να ελέγξουν την κατάσταση και την δράση υφισταμένων τους.
Βέβαια υπάρχει σε αυτό το θέμα ένα μεγάλο ερώτημα: αφού το κύκλωμα είχε «άκρες» σε αστυνομικές υπηρεσίες, τόσο στην «προστασία» οίκων ανοχής και λεσχών, αλλά παράλληλα και σε μεγάλες οικονομικές απάτες με εταιρίες φαντάσματα και άλλα, ποιες ήταν αυτές οι άκρες. Γιατί σίγουρα δεν θα μπορούσε να ανοίξει μια τόσο μεγάλη ομπρέλα προστασίας στο κύκλωμα η Αστυνόμος με τους τρείς Ειδικούς Φρουρούς που συνελήφθησαν. Απαντήσεις φαίνεται να υπάρχουν στο βάθος αλλά είναι ακόμη θολές και θέλουν ευρύτερη δημοσιογραφική έρευνα, που φυσικά εξελίσσεται.
