Πατέρας και γιος ζούσαν για χρόνια απομονωμένοι στο μίζερο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων, από τότε που η μητέρα πέθανε. Είχαν φτιάξει τα δικά τους στεγανά, μακριά από κάθε κοινωνική συναναστροφή. Ούτε και οι ίδιοι θυμόντουσαν από πότε είχε να τους επισκεφτεί κάποιος συγγενής ή φίλος. Οι επαφές με τον έξω κόσμο περιορίζονταν σε μια «καλημέρα» μόνο με την θυρωρό της πολυκατοικίας.
Ο Βασίλης Πολέμης δεν βγήκε ποτέ στη γειτονιά για να παίξει και να μεγαλώσει μαζί με τα παιδιά της ηλικίας του. Ο πατέρας του τον κρατούσε στο σπίτι και συχνά τον κλείδωνε στο διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου, της οδού Βολανάκη 5. Ειδικά από τότε που εγκατέλειψε τη μοναδική διέξοδό του, τις σπουδές μαθηματικών στο πανεπιστήμιο, απομονώθηκε στον εαυτό του. Οι γείτονες τον έβλεπαν με λερωμένα ρούχα να μπαίνει αμίλητος στην πολυκατοικία με το κεφάλι σκυφτό. Στα 31 του χρόνια, πλέον, έδειχνε ότι δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή και το μυαλό του είχε «σκοτεινιάσει».
Ξημέρωνε 8 Οκτωβρίου 2001 όταν τηλεφώνησε στην Άμεση Δράση. «Σκότωσα τον διάβολο», είπε με φωνή που πρόδιδε την ψυχική διαταραχή του. Οι αστυνομικοί έφτασαν λίγο αργότερα στην οδό Βολανάκη, αλλά πάρα τις κλήσεις τους, η πόρτα δεν άνοιγε. Αναγκάστηκαν να την παραβιάσουν με τη βοήθεια κλειδαρά. Μπήκαν στο διαμέρισμα και έπαθαν σοκ από το αποτρόπαιο θέαμα που αντίκρισαν. Το σκηνικό γύρω από το κατακρεουργημένο πτώμα του 75χρονου Σταμάτη Πολέμη θύμιζε σφαγείο. Μια ανατριχιαστική εικόνα για όσα, πέρα από κάθε λογική, είχαν λίγη ώρα πριν διαδραματιστεί. Όργανα του σώματος του θύματος, όπως τα μάτια, τα αυτιά και τμήμα των γεννητικών οργάνων, είχαν αφαιρεθεί και παρά τις έρευνες δεν βρέθηκαν. Οι αστυνομικοί μίλησαν για κανιβαλισμό…
Την ίδια ώρα ο 31χρονος γιος του θύματος στεκόταν ανέκφραστος, με ματωμένα ρούχα σε μια γωνιά, επαναλαμβάνοντας μονότονα ότι «σκότωσε το διάβολο». Η ιατροδικαστής Σουλτάνα Μαριανού έλεγε συγκλονισμένη ότι για πρώτη φορά βρέθηκε αντιμέτωπη με τέτοια φρίκη: «Τα μάτια, τα αυτιά είχαν αφαιρεθεί και είχαν κοπεί τα γεννητικά όργανα και τμήμα του εντέρου. Είχε αφαιρεθεί το δέρμα από τη μύτη, το πρόσωπο, την άνω και κάτω γνάθο». Διαπίστωσε, μάλιστα, ότι ο νεαρός δεν είχε χρησιμοποιήσει μόνο μαχαίρι, αλλά και τα δόντια του!
Ξυπόλητος και με απλανές βλέμμα ο Βασίλης Πολέμης οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Αμπελοκήπων. Οι ένοικοι της πολυκατοικίας, που είχαν στο μεταξύ ξυπνήσει από τη φασαρία, «πάγωσαν» μόλις έμαθαν τι είχε γίνει. «Δεν είχαν προκαλέσει ποτέ πρόβλημα στην πολυκατοικία», είπε η θυρωρός, Ζωή Γρίσπη. «Δεν είχαν καβγάδες και φασαρίες, ούτε είχαν ενοχλήσει ποτέ. Ο Βασίλης δεν ήταν επιθετικός. Ο πατέρας του μου είχε πει ότι ακολουθούσε ιατρική αγωγή με χάπια».
Η θυρωρός της πολυκατοικίας ήταν και ο τελευταίος άνθρωπος που είδε το Βασίλη Πολέμη πριν από το πρωτοφανές έγκλημα. Σε αυτήν είχε απευθυνθεί το μεσημέρι, σε μια ασυνείδητη προσπάθεια να στείλει μήνυμα για βοήθεια. «Ήρθε στο σπίτι μου και κάτι προσπαθούσε να μου πει, αλλά μπέρδευε τα λόγια του. Στην αρχή μού ζήτησε να του βρω ηλεκτρολόγο επειδή είχε κοπεί το ρεύμα. Δεν τον είχα ξαναδεί σε αυτήν την κατάσταση. Ανέβηκα στο διαμέρισμα τους για να βρω τον πατέρα του. Του πρότεινα να τον πάμε σε κάποιο νοσοκομείο, αλλά αρνήθηκε, δεν μπορούσα να βοηθήσω».
Μόλις ολοκληρώθηκε η δικογραφία ο νεαρός πατροκτόνος οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, συνοδευόμενος από τον δικηγόρο του. «Εγώ τον σκότωσα», ομολόγησε χωρίς να δώσει άλλες εξηγήσεις, Η ποινική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον του με βάση τα στοιχεία της προανάκρισης ήταν ανθρωποκτονία από πρόθεση, περιύβριση νεκρού, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία. Ήταν φανερό ότι όχι μόνο δεν ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά ούτε και να δώσει μια εξήγηση πώς έφτασε σ’ αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα. Μετά το τέλος της απολογίας του ανακριτής και εισαγγελέας αποφάσισαν τον εγκλεισμό του στο ψυχιατρικό νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού.
