Το βράδυ της Παρασκευής 8 Νοέμβρη, γύρω στις 7μμ, 20 κουκουλοφόροι της “αντιτρομοκρατικής” και 2 διμοιρίες ΜΑΤ περικυκλώνουν το σπίτι, στο λόφο του Στρέφη, όπου μένω με τον σύντροφο μου και το παιδί μας. Αφού λείπω, καλούν όποιον γείτονα βρίσκουν εύκαιρο για να παραστεί μάρτυρας στην έρευνα. Η έρευνα κρατάει μέχρι τη 1 μετά τα μεσάνυχτα και τα ευρήματα, όπως πληροφορήθηκα αργότερα κατά την σύλληψή μου στον 12ο της ΓΑΔΑ, περιλάμβαναν κυρίως πλήθος σημειώσεων και πολιτικών κειμένων, φορητό υπολογιστή και αρχεία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μπάτσοι εισβάλουν στην οικία του αναρχικού Δ.Χ. υφαρπάζοντας προσωπικό και κυρίως πολιτικό υλικό, υπολογιστές και άλλα πράγματα αξίας, χωρίς ποτέ να βρίσκουν τίποτα αξιόλογο για τις υποθέσεις τους. Η πιο πρόσφατη εισβολή έγινε τη μέρα της εκκένωσης της κατάληψης GARE, και άλλων τριών καταλήψεων στις 26 Αυγούστου, όπου απήγαγαν τον σύντροφο Δ.Χ. από τη γειτονιά, και τον οδήγησαν σε εγκαταλελειμμένο κτίριο με ένταλμα έρευνας για “ναρκωτικά και όπλα”, που κάποιος, επώνυμα κιόλας, τους είχε πληροφορήσει ότι ο Δ.Χ. κρύβει στο κτίριο. Αφού δεν εντόπισαν κάτι εκεί, συνέχισαν την έρευνα και στο σπίτι μας, πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Το σκοπούμενο φυσικά ήταν να περάσει το μήνυμα ότι όποτε θέλουνε φορτώνουν ότι θέλουν σε αγωνιστές, και επιπλέον μπορούν να μας θάψουν στη λάσπη ως ναρκέμπορους.
Η είδηση της έρευνας το βράδυ της 8/11 δεν ήταν αναπάντεχη. Μου είχε γίνει σαφές ότι τόσο το σπίτι όσο και εγώ προσωπικά βρισκόμουν σε στενή παρακολούθηση αρκετές μέρες πριν την εισβολή.
Αφού δεν με βρήκανε στο σπίτι με προσαγάγανε το πρωί της 9ης Νοέμβρη από το σπίτι συγγενικού προσώπου όπου είχα μείνει το βράδυ μαζί με το παιδί μου. Πέντε κουκουλοφόροι της ΔΑΕΕΒ κι ένας εισαγγελέας μπήκαν στο σπίτι με ένταλμα έρευνας παρουσία του παιδιού, και με καλέσανε να έρθω μαζί τους ως μάρτυρας σε υπόθεση ληστείας. Αφού αρνήθηκα, λέγοντάς τους να μου στείλουν μια κλήση, με απείλησαν ότι θα με πάρουν με τη βία. Εν τέλει με οδήγησαν χωρίς χειροπέδες από εκεί στον 13ο της ΓΑΔΑ, και με βάλανε να κάτσω σε ένα γραφείο με έναν κουκουλωμένο να με κοιτάει αδιάλλειπτα. Στο μεταξύ συνέχισαν την έρευνα στο σπίτι της μητέρας και της αδερφής του συντρόφου μου. Όσα εκτυλίχθηκαν αυτά τα 24ωρα θεωρώ καθήκον μου να αποτυπώσω δημόσια και από τη πλευρά μου, πρωτίστως για να καταθέσω το βίωμά μου προς κοινή γνώση.
Στο μυαλό είναι ο στόχος…
Στην αντίληψή μου, οι μεθοδεύσεις της τρομοκρατικής υπηρεσίας, συνιστούν ένα μαζικό όπλο ψυχολογικού πολέμου. Ψυχολογικός πόλεμος γιατί αποσκοπεί κυριολεκτικά στο σπάσιμο των αντιστάσεων με ψυχολογικά μέσα, και μαζικό γιατί στοχεύει τους πάντες.
Η “ανάκριση” στα λευκά γραφεία της “αντιτρομοκρατικής” είναι μια σκηνοθετημένη παράσταση, διαδραστική, με αβέβαιο τέλος. Η άρνηση της πρόσβασης σε δικηγόρο, με την πρόφαση ότι “είναι προσαγωγή και όχι σύλληψη”, αλλά και σε οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με την κράτησή μου, είναι το πρώτο βήμα της απομόνωσης, πάνω στην οποία επενδύεται η σταδιακή τρομοκρατία.
Ακολουθεί μια πολύωρη κράτηση στην ίδια καρέκλα, στο ίδιο γραφείο, στην απόλυτη σιωπή, αφημένη ουσιαστικά να αντιμετωπίσω τον χειρότερο εχθρό μου, τις σκέψεις μου. Αυτό είναι το βασανιστήριο, αγωνία και πλήξη, υπό την απειλή κάποιου στημένου κατηγορητηρίου και της παρατεινόμενης αιχμαλωσίας, και φυσικά, της βίαιης απομάκρυνσης από το μικρό παιδί μου. Το τελευταίο δεν πλήττει μόνο εμένα, αλλά κυρίως το ίδιο το παιδί, κάτι που προφανώς μεγενθύνει το βασανιστήριο καθεαυτό.
Η τυπική ανάκριση αποτελεί μια πεντάλεπτη “κουβέντα” με κάποιον ανακριτή που με ρωτάει κατευθείαν πού είναι ο Δ. Χ., και διάφορα άλλα για το αν ξέρω που είναι μπλεγμένος κτλ. Στη δήλωσή μου ότι ως αναρχικοί η πολιτική μας δράση είναι γνωστή, και ότι ο συγκεκριμένος σύντροφος στοχοποιείται με ιδιαίτερη ένταση το τελευταίο διάστημα, με παράδειγμα τη πρόσφατη απόπειρα φυτέματος ναρκωτικών και όπλων, μου λέει, “εμείς δεν τα κάνουμε αυτά, ήταν άλλη υπηρεσία”! Και στο κάτω κάτω, δεν τους απασχολεί η πολιτική μας δράση, αλλά οι “παράνομες πράξεις”.
Μου ανακοινώνει ότι ο Δ.Χ. είναι καταζητούμενος για μια ληστεία και ότι εγώ θα κρατηθώ για αυτά που βρέθηκαν στο σπίτι μου, χωρίς να λέει τι ακριβώς. Τελικά η απειλή του φυτέματος είναι κοινό εργαλείο όλων των υπηρεσιών. Από την άτυπη ανακοίνωση της συλληψής μου μέχρι την επίσημη απόδοση κατηγοριών μεσολαβούν οχτώ ώρες με μόνη παρεμβολή την ανθρωπιστική παρέμβαση του διοικητή της “αντιτρομοκρατικής”, που εκφράζει την ανησυχία του για την υγεία του Δημήτρη, και πως όλο αυτό “δεν αξίζει τον κόπο”.
“Περίμενε λίγο”, είναι η μόνες κουβέντες που μου απευθύνουν οι κουκουλοφόροι φρουροί για τις επόμενες οχτώ ώρες. Δεν δέχτηκα ούτε φαί, ούτε νερό μέχρι να μεταφερθώ στα κρατητήρια του 7ου, γνωρίζοντας ότι και η νάρκωση αποτελεί εργαλείο ανάκρισης και βασανιστηρίων. Όταν τελικά μου απαγγείλανε κατηγορίες, έμαθα ότι κρατούμαι για σπαθιά, κάτι απροσδιόριστα καπνογόνα και σουγιάδες που βρέθηκαν στο σπίτι, και ότι θα πήγαινα αυτόφωρο την επόμενη μέρα.
Στη διαδρομή από το ένα γραφείο στο άλλο, φρόντισαν να συναντηθώ στους διαδρόμους με άλλους προσαχθέντες μάρτυρες, ανάμεσα στους οποίους αναγνώρισα γνωστούς συντρόφους. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιώ ότι γίνεται εκτεταμένη επιχείρηση, με προσαγωγές, ίσως και συλλήψεις συντρόφων, και εισβολές σε σπίτια. Αυτό μου επιβεβαιώθηκε και την επόμενη μέρα από τη δικηγόρο μου, όπου με οδήγησαν στον εισαγγελέα κουκουλοφόροι με οπλοπολυβόλα, ενώ κατηγορούμαι μόνο για πλημμελήματα.
Η μεταχείρισή μου εξηγείται, διότι, όπως είπαν, είμαι η τρίτη συλληφθείσσα στην υπόθεση εξάρθρωσης της οργάνωσης Επαναστατική Αυτοάμυνα, για την οποία κατηγορείται ο αναρχικός Β.Σ., ένα ακόμη άτομο, και ο καταζητούμενος αναρχικός και σύντροφός μου Δ.Χ. Για τη δική μου υπόθεση, οδηγήθηκα την επόμενη μέρα, ξανά με την ειδική μεταχείριση της ΔΑΕΕΒ, σε τριμελές πλημελειοδικείο. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 25/11, με πρόταση του εισαγγελέα να μου απαγορευτεί η έξοδος από τη χώρα και να παραδώσω ταυτότητα και διαβατήριο, η οποία ωστόσο απορρίφθηκε απ’τους δικαστές.
Από τις 8 Νοέμβρη μέχρι και σήμερα έχουν γίνει δεκάδες απαγωγές συντρόφων και κατ’ οίκον έρευνες, οι οποίες συνεχίζονται. Ο στόχος είναι ατέρμονα ευρύς, και περιλαμβάνει συντρόφους από καταλήψεις και ανοιχτές συνελεύσεις, φιλικές και κοινωνικές σχέσεις, με μια σαφή εστίαση στην κατάληψη GARE και σε ότι έχει συμμετάσχει, όπως στον αγώνα ενάντια στην καταστολή, ειδικά στα Εξάρχεια, στην αλληλεγγύη με τους πολιτικούς κρατούμενους, στην διεθνιστική αλληλεγγύη, στον αγώνα για τις καταλήψεις.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πολιορκία και εισβολή στη γειτονιά των Προσφυγικών, οι απαγωγές και πολύωρες ανακρίσεις μελών της κοινότητας κατειλλημένων Προσφυγικών και το πλιάτσικο σε σπίτια συντρόφων μες στη γειτονιά, από την τρομοκρατική υπηρεσία. Στο μεταξύ τα παπαγαλάκια των εξουσιαστών εμπλουτίζουν την εγκληματοποίηση των αυτοοργανωμένων χώρων των από κάτω, κάνοντας νύξεις για τον εντοπισμό του καταζητούμενου σε κατάληψη στα Εξάρχεια.
Επιπλέον, έχουν ήδη φροντίσει, από την προηγούμενη δήθεν αριστερή διαχείριση, να ποινικοποιήσουν σταδιακά ολόκληρο το αναρχικό κίνημα. Οι πρακτικές αγώνα συκοφαντούνται ως ιδιοτελή εγκλήματα, και οι αγωνιστές λοιδορούνται ως μαφιόζοι, διακινητές μεταναστών και ναρκέμποροι. Αυτή η επιμελημένη μαύρη προπαγάνδα έχει δοκιμαστεί με ιδιαίτερη έμφαση στην κατάληψη GARE, και στον συγκεκριμένο καταζητούμενο σύντροφο, όλο το προηγούμενο διάστημα.
Όλη η επιχείρηση στήνεται λίγες μέρες πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου, εν μέσω ενός βεβαρυμένου κλίματος γενικευμένης καταστολής και διασποράς τρόμου σε όσους αντιστέκονται. Δεν είναι τυχαία η χρονική σύμπτωση. Άλλωστε, όλο το φάσμα της πολιτικής διαχείρισης στα χρόνια των μνημονίων, λυσσάει για να γίνει επιτέλους το Πολυτεχνείο μουσείο. Δηλαδή για να ταριχευτεί κάθε μνήμη και προοπτική εξέγερσης. Εξουσιαστές και οι σερίφηδές τους μας έχουν εξαγγείλει καιρό τώρα και ήδη εφαρμόζουν τη σαρωτική επίθεση σε κάθε δομή, πρακτική και δυνατότητα αντίστασης απέναντι στην εντεινόμενη λεηλασία και εκμετάλλευση των πληβείων, για να εξασφαλίσουν οι βρυκόλακες αυτού του κόσμου λίγο παραπάνω απ’το αίμα μας.
Γι’αυτό σφραγίζουν καταλήψεις, γι’αυτό θέλουν να αφαιρέσουν από το χάρτη χώρους οργάνωσης και συνεύρεσης, γι’αυτό σχεδιάζουν να θάψουν τις πλατείες μας κάτω από τα μπάζα της “ανάπλασης”, γι’αυτό χτίζουν κι αλλες φυλακές, γι’αυτό έχουν γεμίσει τους δρόμους μας με μπάτσους και ρουφιάνους, γι’αυτό επιβάλουν καθεστώς απαρτχάιντ για τους μετανάστες, του “ξένους”, τους απόκληρους. Γιατί φοβούνται.
Όμως, εμείς, οι απόκληροι, οι φτωχοποιημένοι, οι αντιστεκόμενοι, δεν είμαστε ποντίκια, δεν κρυβόμαστε σε σκοτεινούς υπονόμους. ‘Κύκλος’ μας είναι όλη η γη. Και ξέρουμε ότι όσο αγωνιζόμαστε, είμαστε ελεύθεροι.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ
ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ
Μυρτώ Σ.
15/11/19
Πηγή: athens.indymedia.org
